نامه سرگشاده نیروهای شرکتی وزارت نفت به اعضای کمیسیون اجتماعی و نمایندگان مجلس
به گزارش پایگاه خبری نبض نفت نیروهای شرکتی وزارت نفت با ارسال نامه‌ای
خواستار رسیدگی مجلس شورای اسلامی به مشکلات خود شدند و در این نامه تاکید کرده‌اند
که طرح عقد قرارداد مستقیم با نیروهای شرکتی و پیمانکاری در وزارت نفت هیچ گونه
بار مالی برای دولت ندارد و فقط باعث حذف پیمانکارانی می‌شود که در این بین فقط
نقش دلال بازی و واسطه‌گری را ایفا می‌کنند. همچنین در بخشی از این نامه به سوء استفاده معاندین نظام و گروهک‌هایی
اشاره شده که در این ماجرا قصد داشته‌اند از آب گلالود ماهی گرفته و با انتشار
اخبار و مشکلات آنها در رسانه‌های بیگانه موجی ایجاد کنند که در نهایت به ضرر کشور
و منافع ملی منتهی شود. آنها تاکید کرده‌اند که خواسته‌های به حق خود را از مجاری
قانونی و در راستای مصلحت نظام پیگیری کرده و به این گونه گروهها اجازه نخواهند
داد از این ماجرا مانند شرکت هفت تپه و گروه ملی فولاد خوزستان سوء استفاده شود. متن نامه ارسالی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اعضای محترم کمیسیون اجتماعی و نمایندگان محترم ملت شریف ایران در مجلس شورای اسلامی
با سلام و تحیت،
احتراماً ضمن تبریک چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، انقلابی که ثمره تدبیر امام عظیمالشان(ره) و مبارزه و به خاک افتادن جوانان رعنای وطن، در راه اعتلای ارزش‌های دینی از جمله عدالت اجتماعی بوده است، از شما بزرگواران استدعا داریم دقایقی از وقت گرانبهایتان را صرف توجه به درد دل ما قشر آسیب‌پذیر جامعه فرمایید.
اینجانبان قریب یکصد و بیست هزار نفر نیروی شرکتی(پیمانکاری یا ارکان ثالث) شاغل در شرکت‌های تابعه وزارت نفت اعم از شرکت ملی گاز، نفت، حفاری، پالایش و پخش فراورده‌های نفتی و پتروشیمی‌ها؛ پس از آنکه طی مکاتباتی با معاونت پارلمانی و حقوقی وزارت نفت ایشان دلیل عدم حمایت و توجه به مطالبات ما را تلویحاً ضعف قانون‌گذاری در حوزه نیروهای شرکتی عنوان کردند، از حدود دو سال پیش تاکنون در جهت برقراری عدالت سازمانی اینجانبان با مکاتبات متعدد مطالبات خویش از جمله تبدیل وضعیت و عقد قرارداد مستقیم با دستگاه متبوعه خود را طی ملاقات‌های حضوری، به بیش از هشتاد و پنج نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در سراسر کشور انعکاس داده و از نمایندگان مذکور نیز قول مساعدت و همکاری گرفته‌ایم. لکن با کمال تاسف تاکنون به هیچ نتیجه عملی، قابل ملاحظه و ملموسی جز اظهارنظرهای متناقض برخی از نمایندگان در رسانه‌ها در مورد "طرح عقد قرارداد مستقیم با نیروهای خدماتی توسط دستگاه‌های اجرایی و حذف شرکت‌های پیمانکاری تامین نیروی انسانی"که آخرین بار در تاریخ ۹۷/۰۹/۲۷ در دستور جلسه کمیسیون اجتماعی قرار گرفت، نرسیده‌ایم.
بنابراین چند پرسش مهم در اذهان ما ایجاد گردیده که انتظار داریم نمایندگان و مسئولین محترم پاسخگوی آنها باشند:
_آیا در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی انتظار پیگیری و تصویب طرحی که منجر به اجرای عدالت که از اصول مترقی قانون اساسی است، بی جا، غیرممکن و دست نیافتنی است؟
_آیا جای تعجب ندارد که اعضای محترم کمیسیون اجتماعی با گذشت تنها دو هفته از قرار گرفتن طرح مذکور در دستور جلسه، از آخرین وضعیت آن بی‌اطلاع بوده که در مورد سرنوشت آن در خبرگزاری‌ها اظهارنظرهایی متناقض بیان می‌کنند!؟
_این طرح که شامل حال قریب پانصد هزار نیروی شرکتی شاغل در همه دستگاه‌های اجرایی در سراسر کشور می‌گردد، آنقدر کم اهمیت است که سرنوشتش ارزش به حافظه سپردن ندارد و نباید نمایندگان محترم پیگیر آن باشند!؟
_از میان نمایندگان حاضر در کمیسیون در روز مذکور یکی از آنها در خبرگزاری‌ها میگوید: کلیات و جزئیات طرح تصویب شده و به صحن ارسال شده است!
دیگری میگوید: رد شده و رای نیاورده است!
آن یکی علیرغم در دستور جلسه قرار گرفتن طرح که در سامانه مجلس نیز قابل مشاهده بود، عنوان می‌نماید: کلا در کمیسیون اجتماعی مطرح نشده است!
دیگری اظهار می‌نماید: طرح نبوده! و فقط پیشنهادی بوده که نه در کمیسیون اجتماعی بلکه فقط در کمیسیون مشترک بررسی دائمی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری مطرح شده و قرار است آنجا تصمیم‌گیری و جمع‌بندی شود!
قضاوت را به شما مخاطبان گرامی می‌سپاریم،
جای سوال است که آیا واقعاً این عزیزان در کمیسیون حضور داشته‌اند؟ اگر حاضر بوده‌اند این همه اظهارنظر متناقض چیست و هوش و حواسشان کجا بوده؟ شاید تمام فکر و ذکر نمایندگان محترم انتخابات آتی مجلس شورای اسلامی است و دغدغه‌هایشان چیزهای دیگری است؟؟!
قطعا نمایندگان محترم اگر بخواهند به این روش مطالبه اصلی ما را پیگیری نمایند نباید از نیروهای شرکتی انتظار اعتماد دوباره به خودشان در انتخابات آتی را داشته باشند. بدیهی است همانطور که شرکتی‌ها توانستند با هماهنگی و اتحاد این تعداد نماینده را در خیلی از شهرستان‌های کشور ملاقات نمایند و خواسته واحد خود را مطرح نمایند خواهند توانست در انتخابات آتی نیز به صورت هماهنگ و با وحدت نظر عمل نمایند.
_شاید به زعم این عزیزان موضوع ما شرکتی‌ها اهمیت چندانی نداشته و ارزش پیگیری ندارد و موضوعات مهمتری وجود دارد که باید به آنها پرداخته شود؟
آیا نمایندگان محترم سخنان امام سفرکرده امت رافراموش کرده‌اند که فرمود:
کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانه‌ها و سایر جاها... تمام برکاتی که درکشور هست مرهون وجود آنها است ولهذا آنها مقدمند برهمه.(صحیفه امام جلد۷ص۱۷۶_۱۷۲
_مسئولین محترم به ما شفاف بگویید ما قشر محروم کارگر شرکتی که قشری فوق‌العاده آسیب‌پذیر می‌باشیم از دید مجلسی که در راس امور است مقدم بر همه هستیم یا خیر؟ پراهمیت‌ترین موضوع کمیسیون اجتماعی چیست و کدام موضوع شمولیتی بیش از موضوع ما دارد که به ما توجهی نمی‌شود؟
_چطوراست که به نیروهای قرارداد مدت موقت نفت که همکاران ما هستند و صرفا بخاطر شانس آنها و بخشنامه دولت بدون هیچگونه آزمونی در سال ۹۰ از شرکتی به قرارداد مستقیم تبدیل وضعیت شدند و جمعیتشان به ۳۴ هزار نفر هم نمی‌رسد اینقدر توجه می‌شود و به صورت مداوم به کمیسیون دعوت می‌شوند و طرح ساماندهی آنان تنظیم، تصویب و پیگیری می‌شود ولی هیچ توجهی به ما قریب که ۵۰۰ هزار نفر نیروی شرکتی کل دستگاه‌های اجرایی و ۱۲۰ هزار نفر نیروی شرکتی ارکان ثالث وزارت نفت هستیم نمی‌شود؟ آیا با این عملکردتان فاصله و شکاف طبقاتی و اجتماعی را در دستگاه‌ها روز به روز بیشتر نمی‌کنید؟
_ما باید به چند نماینده دیگر مراجعه کنیم تا اقدامی عملی را شاهد باشیم؟ آیا ملاقات با قریب هشتاد و پنج نفر از نمایندگان مجلس در سراسر کشور(عکس ملاقات‌ها موجود است) برای شنیدن صدای ما و رسیدگی و توجه به ما کافی نبوده و نیست؟
_آیا نمایندگان می‌دانند که ده‌ها بار معاندین و گروهک‌های بیگانه و ضد انقلاب در بهبوهه ماجرای هفت تپه و گروه ملی فولاد در خوزستان، در فضای مجازی تلگرام به ما پیام داده‌اند(پیام‌ها موجود است) و ضمن اعلام آمادگی خود جهت انعکاس مطالبات ما در رسانه‌های پربیننده بیگانه، به قصد خرابکاری ما را تحریک به اردوکشی خیابانی کرده‌اند. آیا نمایندگان می‌دانند که این گروهک‌های بیگانه و ضد انقلاب تنها راه حل مشکلات و رسیدگی به مطالبات صنفی ما را تجمع معرفی دانسته‌اند ولی هر بار اینجانبان نیروهای شرکتی وزارت نفت دست رد به سینه آنها زده و فقط قانون را سرلوحه و چارچوب پیگیری‌های خود دانسته‌ایم و فقط در این مسیر از دو سال پیش تاکنون فعالیت کرده‌ایم؟
_آیا سزاوار است کسانی که دو سال است فقط و فقط بصورت قانونی پیگیری و مطالبات خود را مطرح کرده‌اند هیچ نتیجه‌ای عایدشان نشود و بلکه دیده نشوند و به آنها هیچگونه توجهی نگردد؟
_آیا همین بی‌توجهی‌ها امسال و در سنوات گذشته نبود که منجر به تجمعات صنفی گردید؟ مقصر ما مردم هستیم یا مسئولین بی‌توجه که گویا همواره عقب‌تر از ما مردم‌اند و صدای دادخواهی ما را نمی‌شنوند؟ چرا مسئولان کشور نباید صحبت‌های دلسوزانه رهبر معظم انقلاب را آویزه گوش خود کنند و در این راستا تلاشی از خود نشان ندهند. تا آنجا که ما فرمایشات مقام معظم رهبری را پیگیری می‌کنیم وی به عنوان یک دلسوز واقعی همیشه به مسئولان قوه مجریه و مقننه تذکر می‌دهند که مشکلات اقشار ضعیف را پیگیری کنید.
_چطور است که قریب هشتاد و پنج نماینده که ما با پای خودمان در تهران و شهرستان‌های مختلف به سراغشان رفته‌ایم صدای ما را نشنیده گرفته و حاضر به پیگیری و حل اساسی مشکل ما نمی‌شوند ولی یک فرد بیگانه‌ای که ما مراجعه‌ای هم به او نداشته‌ایم در آن سوی کره زمین می‌تواند به راحتی صدای ما را بشنود!؟
ما چطور باید مطرح کنیم که حرفمان شنیده شود؟ بگویید تا آنگونه عمل کنیم. امام راحل در سخنرانی دهم اردیبهشت سال ۵۹ فرمودند:
کارگران از ارزشمندترین طبقه و سودمندترین گروه در جامعهها هستند. چرخ عظیم جوامع بشرى با دست تواناى کارگران در حرکت و چرخش است. حیات یک ملت، مرهون کار و کارگر است.
_آیا با اینهمه بی‌توجهی شما مسئولین محترم، که هم قانونگذارید و هم نظارت بر حسن اجرای قوانین را بر عهده دارید به مطالبات کارگران شرکتی علی‌الخصوص کارگران وزارت نفت که چرخ عظیم صنعت نفت کشور را به حرکت درمی‌آورند توجهی ندارید.
جالب است بدانید وزارت نفت به جای پیشرفت دادن و ارتقای شغلی ما، اخیراً پیمان‌های تامین نیروی انسانی را حجمی نموده و هیچ گونه نظارتی نیز بر این موضوع علیرغم تذکرات مکرر ما صورت نپذیرفته است! جای سوال دارد که آیا در کل دنیا یک نیروی تحصیلکرده، با سابقه و با تجربه را بعد از سالیان سال خدمت، به لحاظ سازمانی ارتقاء می‌دهند و قراردادی یا رسمی نموده و به او ارج، بهاء و مسئولیت بیشتری می‌دهند یا اینکه وضعیت او را بدتر و او را حجمی می‌کنند و به جای پیشرفت، پسرفت می‌دهند؟
لازم است خطاب به مسئولان محترم بگوییم و تاکید کنیم پرسنل شرکتی با این قبیل تصمیمات هیچ امیدی به آینده ندارند و قطعا با این نحوه مدیریت و ترسیم آینده شغلی تاریک و فراهم شدن موجبات نا امیدی بین کارکنان شرکتی که بیش از ۸۰ درصد شاغلین در شرکت‌های تابعه وزارت نفت را تشکیل می‌دهند و عملا چرخ صنعت به دست توانمند آنها می‌چرخد، صنعت نفت چوب این بی‌تدبیری‌ها را در آینده خواهد خورد چرا که هیچ انگیزه و روحیه‌ای در نیروها برای بروز خلاقیت‌ها، نوآوری و تلاش مضاعف جهت بهبود وضعیت صنعت وجود ندارد. این سبک نوین مدیریتی مسئولین عزیز تنها مزیتش سرازیر نمودن کارگرانی سرخورده، عصبی، بی‌انگیزه و ناامید به جامعه خواهد بود که قطعاً اثری بشدت منفی بر جامعه بجا گذاشته و خواهد گذاشت.
فراموش نکنید که حضرت امام در سخنرانی دیگری عنوان فرمودند:
ما نباید کاری کنیم که وقتی یک کارگری دستش میخواهد بکار برود دستش بلرزد...ما باید امید ایجاد کنیم...
_آیا وقتی دو نفر همکار در یک اتاق در مشاغل هم ردیف و هم تراز فعالیت می‌کنند و عینا یک کار را نیز انجام می‌دهند، ولی یکی از آنها که رسمی یا قرارداد مستقیم است به چشم یک شهروند درجه چندم به دیگری که شرکتی است نگاه می‌کند، دیگر امیدی برای ما باقی می‌ماند که دستمان در کار نلرزد؟ این چه سبک مدیریت است که پیشرفت در آن بر اساس شایستگی نبوده و فقط باید شرکتی نباشی تا پیشرفت کنی؟ چرا با تبدیل وضعیت ما به قرارداد مستقیم ما را به پیشرفت سازمانی بر اساس شایستگی‌هایی که داریم امیدوار نمی‌کنید؟
_چه دلیلی دارد نیرویی که در حال انجام فعالیتی مستمر در دستگاه اجرایی می‌باشد و به سی سال خدمت او در سازمان متبوعه‌اش نیاز است مستقیما با خود او قرارداد منعقد نگردد و با واسطه به او حقوقش را بپردازند؟
_مگر مقام معظم رهبری(مدظله العالی) نفرمودند در شرایط کنونی هزینه‌های غیرضروری را حذف نمایید؟ چرا شرکت‌های تامین نیروی انسانی که هیچ نقشی جز واسطه‌گری و دلالی ایفا نمی‌کنند را با تصویب این طرح حذف نمی‌کنید؟
_این طرح چه بار مالی برای دولت دارد که تاکنون تصویب نشده است؟
_ما می‌گوییم مبالغی را که به پیمانکار می‌دهید تا او به ما بپردازد را مستقیما به خودمان بپردازید، کجای این موضوع بار مالی برای دولت دارد؟ به این ترتیب هزینه‌های جاری دولت نه تنها بیشتر نمی‌شود بلکه کمتر شده وحقوق ما به دلیل حذف واسطه و دریافت مستقیم از سازمان متبوع خود، افزایش نیز می‌یابد.
نمایندگان محترم ما بدعتی ایجاد نکرده‌ایم فقط خواهان جاری شدن عدالت هستیم. همانطور که همکارانمان طی تصویب‌نامه شماره ۲۱۳۴۷۱/ت ۴۷۶۴۳ ه مورخ ۹۰/۱۱/۰۱ هیئت وزیران و بخشنامه شماره ۲۰۰/ ۲۸۲۹۸ مورخ ۹۰/۱۱/۰۹ معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری به کلیه دستگاه‌های اجرایی کشور، از نیروی شرکتی به قرارداد مستقیم تبدیل وضعیت شدند، شما نیز با استناد به قوانین موجود که طبق آنها چنین بخشنامه‌ای صادر و اجرا گردید، طرح مربوط به ما را نیز تصویب کرده تا هر دولتی با ما سلیقه‌ای برخورد نکند و ما شرکتی‌ها نیز مثل همکارانمان که در گذشته قراردادی شدند تبدیل وضعیت شویم تا ضمن داشتن امنیت شغلی، با امید به آینده، ارتقاء سازمانی وپیشرفت کاری برای سازمان خود موثر و‌کارآمدتر باشیم. متاسفانه در شرایط کنونی مسئولین محترم حتی وقت ملاقات به ما نمی‌دهند و ما در سازمان شهروند درجه چندم می‌دانند.
والله من وراء القصد
خدا را بر آن بنده بخشایش است که خلق از وجودش در آسایش است
از طرف یکصد و بیست هزار نفر نیروی شرکتی وزارت نفت
