/
۲۰ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۱۵:۴۴
معاون سابق وزیر نفت در گفت وگو با نبض نفت:

فضای سیاسی داخلی وفاق ملی برای جذب سرمایه را ندارد

دکتر سید مهدی حسینی، معاون سابق امور بین‏الملل و پتروشیمی وزیر نفت و رییس کارگروه تنظیم شیوه جدید قراردادهای نفتی کشورمان موسوم به آی‎پی‎سی، معتقد است که با وجود مفید بودن برگزاری نمایشگاه نفت و گاز در جهت جذب سرمایه‏‏های خارجی اما فضای سیاسی داخلی کشورمان وفاق ملی لازم را برای جذب سرمایه‏گذاران خارجی ندارد؛ توضیحات بیشتر را در گفت وگوی وی با نبض نفت می‏خوانید:
کد خبر : ۶۹۲۲

با عنایت به سوابق مدیریتی که در حوزه نفت و انرژی دارید بفرمایید که برگزاری نمایشگاه در جذب سرمایه برای این حوزه چقدر مفید است و در سال‏های گذشته برگزاری نمایشگاه چقدر به افزایش توانمندی‏های بخش خصوصی کمک کرده است؟

-من فکر می‏کنم که برگزاری این نمایشگاه‏ها کار خوب و موثری در شناخت ظرفیت‏های کلی کشور چه دولتی و چه خصوصی است. نمایشگاه نفت، گاز و پتروشیمی سالیان سال جا افتاده است و شرکت‏های داخلی و خارجی و تمام کسانی که در صنعت نفت و گاز حضور دارند با آن آشنا هستند و آن را فرصتی برای معرفی خودشان و معرفی توانمندی داخلی برای کسانی که مصرف‏کننده کالا و خدمات هستند، می دانند. اما جذب سرمایه گذاری در این فضای خاص سیاسی تاثیر خیلی زیادی ندارد.

به چه دلیل ؟

-ما یک دوستی داشتیم که می‏گفت سرمایه‏گذار ترسو است، سرمایه‏گذار جایی می رود که اصل سرمایه و سودش به راحتی برگردد و خیالش به راحتی کامل باشد. بحث ایمنی و امنیت سرمایه یک اصل در هر سرمایه‏گذاری است. با توجه به فضای بین‏المللی سیاسی که برای کشور ما وجود دارد خصوصاً با برنامه‏ای که رئیس‏جمهور آمریکا راجع به برجام دارد که هنوز تصمیم نگرفته است و سایر مسایل مرتبط با آن، درست است که نمایشگاه خوب است ولی نمایشگاه باید بتواند به تنهایی تاثیر تعیین‏کننده ای بگذارد. فضای داخلی سیاسی ما هم متاسفانه آن وفاق ملی را که برای جذب سرمایه خارجی باید داشته باشد{ندارد} که از نظر من یک ضرورت است و در حد نان شب است و برای خروج از رکود تنها راهی که وجود دارد جذب سرمایه خارجی است که ما سرمایه‏های لازم را برای خروج از رکود نداریم و سرمایه بسیار سنگینی هم می خواهد. در کشورهای دنیا مثل آمریکای لاتین، اسپانیا، یونان و آسیای شرقی که در دهه نود دچار رکود شدند همه این‏ها یک نسخه برای خروج از این گرفتاری داشتند و آن هم تزریق ارزهای خارجی به بخش‏های مولد اقتصادی بود که از رکود خارج شدند. ما هم راهی جز این نداریم.کشور در شرایط مالی خوبی نیست.

در چنین شرایطی چه باید کرد؟

-اینکه چه باید بکنیم گفتنش آسان نیست و مجموعه ای از اقدامات باید صورت بگیرد. یکی اینکه بایستی در جذب سرمایه خارجی بسیار فعال باشیم و برای این کار اول از همه باید ببینیم کدام بخش اقتصادی ما می‏تواند جاذب سرمایه باشد. بزرگ‏ترین مزیت نسبی که کشور برای جذب سرمایه دارد در بخش‏های نفت و گاز است و این بخش‏ها بالاترین شانس را برای جذب سرمایه دارد. برای اینکه این کار انجام شود رعایت نکاتی لازم است. یکی آمادهسازی داخلی کشور و وجود وفاق ملی است. متاسفانه در سال‏های گذشته فرصت‏های بسیار طلایی را به خاطر نبود فضای داخلی مناسب از دست دادیم. ما بعد از برجام شاهد هجوم شرکت‏های دولت‏های خارجی به کشور برای سرمایه‏گذاری بودیم که متاسفانه چون وفاق ملی وجود نداشت و اختلافات و سر و صداهایی که راه افتاد در حد سنگینی فضا را خراب کرد و باعث شد که این شرکت‏ها عقب‏نشینی کنند و بروند. امروز هم فضای بین‏المللی که برای ایران بسیار مثبت شده بود خصوصاً با آمدن ترامپ بسیار بدتر شده است؛ بنابراین سرمایه‏گذاران امروز این ریسک را نمی‏کنند اما نفت و گاز ما این پتانسیل را دارد که علی‏رغم تحریم‏های آمریکا؛ بتواند از تضاد منافع اروپا و آسیا با آمریکا در بخش نفت و گاز که یک نیاز جهانی است برای تامین تقاضای فزاینده‏ای که در دنیا برای نفت و گاز وجود دارد استفاده کند. این تجربه است که عرض می‏کنم حرف شعاری نیست. ما تجربه دوره بیع متقابل را در کشور داشتیم که آن موقع نیز تحت تحریم معروف به داماتو بودیم ولی بیش از 30 تا 40 میلیارد دلار جذب کردیم که نتیجه آن پارس جنوبی شد و یک میلیون بشکه ظرفیت‏سازی نفت و اشتغال بسیار فراوان در بخش‏های خدمات و تولید کالا و رشد فناوری ایجاد شد. من به خاطر دارم وقتی فازهای 4 و 5 پارس جنوبی راه‏اندازی شد، غیر از پیمانکارانی که در عسلویه مستقر بودند بیش از 100 شرکت درکشور مشغول ساخت و ساز و مهندسی فقط برای همان فازها بودند یعنی یک اشتغال گسترده‏ای در کشور ایجاد شد که نتیجه‏اش رشد اقتصادی 8 درصدی در آن سال‏ها شد. بنابراین با وجود تحریم‏هایی که آقای ترامپ می‏گوید مقابله با آن راه‏هایی دارد و ما اگر بتوانیم از تضاد منافع اروپا و آمریکا در بخش نفت و گاز برای تامین نیازهای نفت و گاز دنیا درست بهره‏برداری کنیم موفق خواهیم بود. آن‏ها راهش را بلدند که چگونه با تهدیدهایی که آمریکا می‏کند{مقابله کنند} از نظر قانونی صحبتهایشان را می‏کنند و از خزانه‏داری آمریکا اجازه می‏گیرند و سرمایه‏گذاری‏شان را علی‏رغم تحریم می‏کنند همچنان که این کار را در دوره قبل کردند و بیش از 20 قرارداد را در آن دوره باوجود تحریم امضا کردیم. این می‏تواند کانال ورود ارز به کشورمان باشد. اگر ما درست برخورد کنیم، نمایشگاه می‏تواند بخشی از معرفی ما باشد و ما همزمان باید با آن سمینار و معرفی طرح‏هایمان را هم بگذاریم و لابی نفتی را در دنیا به نفع خودمان حرکت دهیم. این سیاست باید در نمایشگاه‏ها و همه جا سیاست وزارت نفت باشد. وزارت نفت هم باید خود را تقویت و سازماندهی کند و مذاکره بین المللی انجام دهد. دراین زمینه معتقدم که ضعف وجود دارد؛ افرادی که جرات و شهامت داشته باشند قراردادها را به جلو بیندازند باید تربیت شوند. درآن دوره ظرف دو، سه سال 20 قرارداد را امضا کردیم ولی حالا بعد از 5 سال که از این دولت گذشته ما فقط دو قرارداد نفتی داریم، البته فضا فرق کرده است و مقداری شرایط سخت تر شده است.

منظورتان از دو قرارداد، یکی توتال است و دیگری چیست؟

--نه، توتال در بخش گاز است، در بخش نفت ما دو قرارداد نفتی امضا کردیم که یکی با روسها و دیگری هم با خود ایرانی ها است؛ یعنی در واقع جذب سرمایه خار/جی نیست، یعنی با {شرکت نفت}پاسارگاد بسته شد که باید از پول‏های داخلی استفاده کنند. بنابراین ما فقط یک قرارداد با روس‏ها با مشارکت شرکت دانای انرژی از ایران در بخش نفت بستیم. دربخش گاز هم شرکت توتال با چینی‏ها مشترکاً قرارداد بستند؛ این شرایط نمیتواند آن چیزی را که به آن نیاز داریم برآورده کند. باید صنعت نفت ما خودش را تکان دهد و جرات داشته باشد، البته فضای داخلی سیاسی مقدار زیادی باعث شده که جرات‏ها از مدیران گرفته شود. مدیران می‏ترسند از این که امضا کنند و قرارداد را جلو ببرند بنابراین به کارهای روبنایی ساده روی می آورند مثل این که چند تا HOA (پیش قرارداد)به قول خودشان امضا می‏کنند و حالا ببینیم چه می‏شود. این جوری نمی‏توانید کشور را حرکت دهید، کشور به آدم‏های قوی‏تر و توانمندتری نیاز دارد از وزیر تا رده‏های پایین‏تر که جرات و شهامت کارهای بزرگ را داشته باشند و وارد این میدان شوند، حتی اگر خودشان آسیب ببینند؛ عیبی ندارد، این صندلی‏ها که ماندگار نیست ؛{نهایت این است که } یک کسی خوشش نمی‏آید می‏گویند بروند دنبال کارشان، خوب بروند دنبال کارشان. اتفاق دیگری نمی‏افتد؛ این است که باید این جرات‏ها پیدا شود و کار جلو برود.

ما را در کانال تلگرامی نبض نفت دنبال کنید

مطالب پیشنهادی
منتخب سردبیر