طبیبانی مهربان و دستانی شفا‌بخش از دماوند تا زاگرس
علیرضا معراجی/ روزنامه نگار
در میان اندوه مرگ دخترایران، (الهه حسین نژاد)
و در هیاهوی خبرهای خوب و بد
و قیل و قال مردی و نامردی روزگار ما
در گوشه ای دیگر از سرزمین زیبای ایران
عشق همچنان جاریست
از قله‌های سربلند دماوند تا دامنه‌های استوار زاگرس، این روزها خادمانی بی‌نام و نشان، طبابت را با عشقی بی‌پایان به مردم تقدیم می‌کنند.
گروه جهادی تخصصی درمانی، در روزهای ۱۴ تا ۱۶ خرداد، با دلی پر از مهر و دستانی شفا‌بخش، صدها نفر از مردم را تخصص های گوناگون، از قلب گرفته تا دندان‌پزشکی، ویزیت و درمان کردند.
این سفیدپوشان بی‌مرز، با هر نفس و هر قدم، محبت را نثار هموطنان خود می‌کنند و در این راه، هیچ مرزی جز خدمت خالصانه نمی‌شناسند.
در گروه جهادی پزشکان از جوانان پرشور و آرمان‌خواه گرفته تا پیران جبهه‌دیده که روزگاری در خط مقدم خدمت کرده‌اند، همه و همه حضور دارند.
هر کدام با تخصص خود، از درمان بیماری‌های قلب تا التیام درد دندان‌ها، به میدان آمده‌اند تا نشان دهند عشق به خدمت، حد و مرزی ندارد.
این گروه، با دلی سرشار از محبت و اراده‌ای پولادین، آینه‌ای از همدلی و فداکاری‌اند.
اما آنچه این روایت را برای بنده رنگ و بویی دیگر بخشید، حضور چهره‌هایی است که شاید کمتر انتظارش را داشتم.
دختر مهندس باغبانی، مدیر تولید شرکت ملی صنایع پتروشیمی، و دختر مهندس قنبریان، رئیس هیئت مدیره سابق پتروشیمی ایلام و مدیرعامل فعلی پتروشیمی پردیس، در میان پزشکان جهادی بودند
این حضور جلوه‌ای از وحدت و همبستگی را به نمایش می‌گذارد؛ دخترانی که از خانواده‌های برجسته برخاسته‌اند، اما قلبشان برای خدمت به مردم می‌تپد.
در چشمان این پزشکان، چه جوان و چه پیر، موجی از عشق خالصانه به خدمت جریان دارد. آن‌ها با دستانی که درد را تسکین می‌دهند و لبخندی که امید می‌بخشد، نشان داده‌اند که طبابت برایشان نه فقط یک حرفه، بلکه یک رسالت عاشقانه است.
از دماوند تا زاگرس، این سفیدپوشان بی‌مرز، با هر ضربان قلبشان، داستان فداکاری و محبت را می‌سرایند و یادمان می‌دهند که خدمت به مردم، زیباترین شعر زندگی است.
مدیریت گروه جهادی تخصصی درمانی خادمین بی نام مردم را دکتر امیر حسین احمدی بر عهده داشت
که در پایان جا دارد از تلاش ایشان و مساعدت مهندس یوسف شریفی مدير عامل شرکت پتروشیمی ایلام و سایر دست اندرکاران کمال تشکر داشته باشیم.
