اقتصاد خسته و بسته ایران
نبض نفت-یادداشت به قلم فرزاد وثوقی
اصل آسیب پذیری اقتصاد ما در همین است وقتی منافع بین المللی به منافع اقتصاد ما گره نخورده است خیلی راحت و آسان می توان تحریمش کرد و یا حتی نابودش نمود. خرید و فروش پول خارجی با این میزان تورم در کشورمان حکایت ها دارد، چرا که وقتی هیچ صنعتی در چهار دهه گذشته در ایران پا نگرفته و فرصتی برای سرمایه گذاری، تولید و اشتغال پیش نیامده است، سودخواهی فقط در میدان دلالی و واسطه گری بروز و ظهور می کند. باید پذیرفت اقتصاد ایران پیش از فروش خام نفت و اتکا به آن به صنعت قاچاق متکی است.
این مهم حتی برای تولیدکنندگان و فعالان عرصه اقتصاد که با هزار جور بخشنامه و دستورالعمل غیر تخصصی در گذشته مواجه بودند به اثبات رسیده، که خط تولید دیر بازده و پر دردسر است و توجه به صنعت قاچاق زود بازده و پرسود است.
اگر منصفانه به بازار مصرف داخلی نگاهی داشته باشیم، استقبال از کالای وارداتی بیش از استفاده از کالای ایرانی است. تابلوهای تبلیغاتی در شهر های کشور بیشتر مصرف کالاهای وارداتی را توصیه می کنند تا کالاهای داخلی را، این در حالی است که اگر به عنوان یک روزنامه نگار قصد پیگیری خط تولید و توزیع کفش ایرانی را داشته باشید و به محل توزیع آن به عنوان مثال در شیراز مراجعه کنید، انگار به سری ترین مرکز نظامی و اطلاعاتی وارد شده اید و در نهایت پاسخ به پرسش های شما به تهران حواله می شود و با تماس های مکرر کسی را پیدا نمی کنید که در مورد کفش ملی با شما سخن بگوید. آیا تاکنون تبلیغی از کفش ملی در شهر های بزرگ و کوچک کشورمان دیده اید؟
فرار از مقررات دست و پاگیر و یا پرتوقع از سوی فعالان اقتصادی همچنان ادامه دارد. در واقع در سطوح بین المللی با برخورداری از یک اقتصاد بسته وخسته،خرید و فروش در عالم تحریم ها را دور می زنیم و به قاچاق پناه می بریم و در داخل کشور حاضر به استفاده حداقلی از دستگاه «کارت خوان » به عنوان مثال در مطب پزشکان نیستیم. ما از اینکه آمار فعالیتمان در حوزه اقتصادشفاف شود نگرانیم.
نگران موضوع «از کجا آورده ای» هستیم که سالهای سال خودمان در دستگاه قضایی بر آن و برای مردم تاکید داشتیم و شاید با طرح غیر تخصصی آن باعث فرار سرمایه گذاران بسیاری از کشور شدیم. ما خودمان در داخل کشور برای فعالان اقتصادی همین موضوع «اقتصاد بین المللی» را بصورت دست و پا شکسته مطرح کردیم و از فعالین اقتصادی خواستیم خط مالی خود را مشخص و روشن کنند اما آنان دستگاههای کارت خوان را خاموش کردند .
حالا وقتی دنیا از ما می خواهد خطوط مالی و اقتصادی خودمان را به خطوط بین المللی متصل کنیم تا بتوانیم داد و ستد قانونی و راحتی داشته باشیم همان کاری را می کنیم که بعضی پزشکان در جمع کردن دستگاه «کارت خوان »در مطب ها کردند. در واقع نمی خواهیم به کسی اجازه دهیم بفهمد، معاملات و معادلات ما چگونه انجام و محاسبه می شوند تاحداقل از پرداخت مالیات فرار کنیم .
