دوستی ترامپ و پوتین برای سرپا نگه داشتن سوختهای فسیلی
نبض نفت - اریک هولتاوس یک هواشناس سرشناس امریکایی است که برای Grist از موضوعات علوم اقلیمی، سیاست و راه‌کارهای علمی می‌نویسد. او قبلا برای Wall Street Journal، Slate و سایر نشریات دیگر نوشته است.
اینکه آیا روسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 ایالات متحده دخالت کرده است، دیگر بحثی جدّی برای سرویس‌های متعدّد اطلاعاتی داخلی و خارجی نیست.
در جریان کنفرانس مطبوعاتی مشترک ولادمیر پوتین و دونالد ترومپ در هلسینکی و در روز دوشنبه(25 تیرماه 1397)، پوتین رئیس جمهور روسیه مسیری طولانی را در راستای پاسخ دادن به این مطلب پی گرفت.
پوتین گفت: « من می‌خواستم ترامپ به پیروزی برسد چون او درباره چرخاندن روابط ایالات متحده و روسیه به حالت عادی صحبت کرد.»
این بیانیه به طور گسترده تحت پوشش قرار گرفته است، اما من معتقدم در صحبتهای کنفرانس مطبوعاتی پوتین نکته مهم‌تر دیگری وجود دارد.
او گفت: «من فکر می کنم ما یک قدرت عمده نفت و گاز هستیم و ایالات متحده نیز قدرت عمده نفت و گاز است، ما می‌توانیم در تنظیم مقررات بازارهای بین المللی با هم کار کنیم.»
پوتین گفت: «ما برای همکاری در این زمینه فضا داریم.»{همکاری بین روسیه، امریکا و عربستان برای کنترل بازار نفت در هفته‌های اخیر انجام گرفت}
برخی از ناظران نزدیک قبلا این ارتباط را کشف کرده بودند، اما ارزشش را دارد به این شکل صریحا گفته شود: هیچ راهی برای درک روابط بین ترامپ و روسیه وجود نخواهد داشت بدون اینکه سیاست های نفتی و اقلیمی در کانون آن قرار نگیرد.
اگر شما بخاطر تضعیف دموکراسی از ترامپ و پوتین ناراحت هستید، تنها منتظر بمانید تا زمانی که متوجه شوید گویی آنها ساخت و پاخت کرده‌اند تا نظام اقلیمی سیاره ما را از بین ببرند.
پس از جلسه دوشنبه در هلسینکی، از هر جنبه‌ای مشخص‌تر شده است که ما در لحظاتی حیاتی در دموکراسی آمریکایی و همچنین در برابر بزرگترین و مهم‌ترین مبارزه‌ای که تا به حال داشته‌ایم یعنی مبارزه علیه تغییرات اقلیمی هستیم.
سوختهای فسیلی همچنان قدرت 80 درصد از اقتصاد جهان را تامین می‌کند و رهبران این صنعت رو به موت ممکن است به شدّت به دنبال جلوگیری از نابودی آن باشند.
شما می‌توانید ببینید که چرا به سرعت زدودن از منابع کثیف انرژی - دقیقا همان چیزی که علم می‌گوید باید انجام دهیم – می‌تواند با مخالفت شدید سیاستمدارانی مواجه شود که این منابع نقش و سهم قابل توجهی در موفقیت آنها دارد.
روسیه مکانی برای پتروشیمی است و در حال حاضر ایالات متحده نیز چنین است. در واقع این دو کشور بزرگترین تولید کننده نفت غیر اوپک در جهان هستند، که تقریبا به مقدار مجموع کشورهای عضو اوپک استخراج می‌کنند. آنها همچنین دارای سهم بیشتری از بازار جهانی گاز طبیعی هستند: دو کشور بر روی هم شش برابر مجموع سایر نقاط جهان گاز طبیعی تولید می‌کنند.
آنها با همکاری یکدیگر می‌توانند همچنان اقتصاد جهان را در نفت و گاز شناور سازند و پیش برند.
و این نیروهای اصلی چه کسانی هستند که این روزها در برابر صنعت سوخت فسیلی ایستاده اند ؟ فعالان اقلیمی {محیط زیست}. پنداشتن وصلت ترامپ-پوتین به عنوان یک اقدام عمدی برای به تاخیر انداختن اقدامات مقابله‌ای با تغییرات اقلیمی دشوار نیست. این حرکتها را در نظر بگیرید:
• وعده خروج ترامپ از پیمان اقلیمی پاریس به طور خاصی طراحی شده است تا این توافق را تضعیف کند و روح همکاری در آن را از بین ببرد.
• حرکت ترامپ برای بازگشایی حفاری دریایی در قطب شمال به ایالات متحده و روسیه کمک خواهد کرد تا به منطقه‌ای غنی از نفت وگاز دست پیدا کنند که به طور فزاینده‌ای به علت گرمایش جهانی و تغییرات اقلیمی عاری از یخ شده‌اند و می‌شوند.{شرکت امریکایی اگزون موبیل و روس‌نفت که گفته می‌شود پوتین در آن بیشترین سهم را دارد، پروژه‌ای عظیم و مشترک در مناطق قطبی روسیه دارند که به علت سیاستهای اقلیمی اوباما معلق مانده بود اما با آمدن ترامپ و با تلاش تیلرسون اولین وزیر خارجه او که مدیرعامل پیشین اگزون موبیل بود دوباره به جریان افتاد.}
• تعرفه های جدید فولاد ترامپ برای اروپا به تقویت ساخت خط لوله نفت و گاز روسیه کمک خواهد کرد.
• ادعای ترامپ که آلمان با خرید گاز طبیعی از روسیه «تحت کنترل» قرار گرفته است، دیدگاه وی درباره رابطه ژئوپولیتیک تحت تاثیر سوخت فسیلی را نشان می‌دهد.
• دوستی ترامپ با کره شمالی حتی ممکن است به این دلیل شکل گرفته باشد تا راهی برای گذر یک خط لوله گاز روسیه {به سمت کره جنوبی و سایرین}بوجود آید.
از دیدگاه هایی که در جلسه دوشنبه مطرح شدند، روشن است که ترامپ و پوتین صنایع نفت و گاز را به عنوان یک عامل مهم در روابط کاری خود می‌دانند.
اما در اینجا نکته‌ای وجود دارد: آنها شکست خواهند خورد. اکنون اقدامات بنیان‌کن در زمینه تغییرات اقلیمی اجتناب ناپذیر است و دوران سوخت های فسیلی به سرعت رو به انتهاست. هر کدام از اتحادهای جهانی، تغییر فرهنگی و رهایی از وضعیت وابسته به سوختهای فسیلی و یا اجبار نظام اقلیمی سیاره این کار را برای ما انجام خواهند داد.
با توجه به اینکه هزینه های مقابله با تغییرات اقلیمی در حال کاهش است و خطر قفل شدن با آسیب‌های روزافزون آن وجود دارد تنها دلیل باقی مانده برای ایجاد تاخیر در اقدامات اقلیمی، حرص و طمع است. حقیقت این است که حالا مردم، بیشتر از هر زمان دیگری از اقدامات مربوط به تغییرات اقلیمی حمایت می‌کنند و این نهادهای قدرتمند دموکراتیک هستند که تهدیدی مستقیم برای صنعت نفت هستند.
هر چقدر ما سریع‌تر تصمیم بگیریم که از وابستگی به سوختهای فسیلی رها شویم، پوتین و ترامپ سریع‌تر از قدرت خلع خواهند شد.
منبع: ایلنا
