یابن الحسن (ع) ، کوچه باغ هاي مدينه، به پيشواز نفس هاي بهاري ات آمدند تا خاطره عبور عطر پيامبر صلي الله عليه و آله را از دلتنگي هايشان مرور کنند.
به پيشواز نفس هاي بهاري ات
با آمدنت، مدينه، دامني از عطر گل
هاي محمدي پر کرد. کوچه باغ هاي مدينه، به پيشواز نفس هاي بهاري ات آمدند تا خاطره
عبور عطر پيامبر صلي الله عليه و آله را ازدلتنگي هايشان مرور کنند.
توآمدي تا آفتاب رويت، قبله آفتاب
گردان ها شود
.
آمدي تا شب هاي بي ستاره را در ماه
غرق کني و دست هاي تنها مانده را بگيري و تا خدا بالا بکشي.
آمدي تا تکيه گاه باشي، غربت شيعيان
را و فانوس شوي، جاده هاي مه زده را؛ تا کسي گمراه نشود و در چاه نيفتد و اين، ميراث
پدرانت بود و حکمت دين و زلال انديشه و دانشي که آموخته بودي .
شش سال امامت تو
آرامش تو، خواب آرام درختان بود که
تکيه بر شانه نسيم کرده اند.
در آن قحط سال آغوش، لبخند تو، دلگرمي
زندگي بود
.
تو که آمدي، بهشت، گلدان کوچکي شد
که بي لبخند تو، بهارهاي هميشگي اش را گم خواهد کرد و گل هاي سرخ، در آستانه جهاني
شدن گل هاي محمدي، لب به آوازهاي عاشقانه گشودند . امامتت، سخاوتمندتر از ابرهاي بهاري،
خاک تشنه زمين را سيراب و اقيانوس مهرباني ات، ماهي هاي تشنه سرگردان را به بازي موج
ها دعوت کرد.
برکت، نان سفره ها شد وعشق، زمزمه
مدام لب ها. شش سال امامت تو، گرم تر از حرارت عشق بود .
میلاد امام
حسن عسگری (ع) بر همگان مبارک
