وزارت اقتصاد، روابط عمومی را در تله تشریفات نیندازد
به گزارش نبض نفت، دکتر حسین علی افخمی استاد برجسته علوم ارتباطات دانشگاه علامه، ادغام روابط عمومی در حوزه وزارتی را به معنای انحلال روابط عمومی میداند و در گفتگویی دیدگاه خود را در خصوص این موضوع بیان کرده است. متن دیدگاههای افخمی در خصوص اهمیت روابط عمومی به شرح زیر است:
در دنیای رسانهای شده تصور یک سازمان بدون حضور روابط عمومی غیر ممکن است زیرا به زبان ساده مسئولیت مدیریت ارتباطات یک موسسه یا سازمان و یا حتی کشور را بر عهده دارد. بنابراین روابط عمومی یک مدیریت در خدمت رییس سازمان نیست بلکه وظیفه مدیریت ارتباطات کلان سازمان را بر عهده دارد. وقتی ما این مدیریت روابط عمومی را به مسئول دفتر یا یک منشی تقلیل می دهیم در واقع در تله تشریفات و ساماندهی روابط شخصی محدود می شویم. شناخت ابعاد مدیریت ارتباطات در فرایند تاریخی خود مغفول مانده و مدیران ما از هنر و تکنیک آن به خاطر برداشت های نادرست محروم مانده اند. در ارتباطات ، ساده ترین کار سکوت است. این سکوت همان تدبیر سخن گفتن یا نگفتن یا مدیریت پیام و مدیریت ارتباطات است که در بالاترین جنبه خود همان روابط عمومی سازمان است. حال روابط عمومی فکر کردن قبل از سخن گفتن است و مقدمه اش تحقیق، مذاکره، مطالعه و مشاورت دادن است. بنابر این ابعادی چون پژوهش در افکار عمومی و ذینفعان سازمان ،اطلاع رسانی ، تشریفات و بسیاری از اجزای دیگر جزیی از پلان تعاملات سازمانی است که در زمره تجارب و شایستگی های مدیران روابط عمومی است که با خون دل به دست آمده و محرومیت از آن و نادیده گرفتنش به معنای فرو پاشی سازمان است . به عبارت دیگر طراحی ارتباطات، برنامه ریزی ارتباطی، اجرای پیچیده برنامه و ارزیابی آن چیزی نیست که در دفتر وزیر اتفاق بیفتد. یادمان باشد ماموریت های روابط عمومی با تغییرات روسا خاتمه نمی یابد بلکه باید این مدیریت روابط عمومی باقی بماند تا از دستاوردها دفاع کند. دلیل روشنی هم دارد زیرا از طریق مدیریت ارتباطات باید سرمایه های اجتماعی و سازمانی حفظ شوند و ماهیت این تصور نشانگر آن است که روابط عمومی فقط معرف سازمان نیست بلکه مدافع آن است و اساسا نباید تغییر نگرش روسا بتواند در قلمرو سرمایه های ارتباطی سازمان خدشه ایجاد کند. باید تاسف خورد که روابط عمومی در سایر کشورها با چهار ویژگی راهنمایی کنندگی، مشاورت دهندگی، اطلاع رسانی و تبلیغات در حد معاونت مطرح میشوند و ما برای دومین تجربه تلخ اخیر شاهد ادغام ماموریت کلان مدیریت ارتباطات در ریاست دفتر وزارتی هستیم. ما طی پنجاه سال گذشته داریم تاوان این تفکر را میدهیم که فرهنگ یک کشور با اطلاع رسانی و خبر منتقل می شود. این کار به تنهایی با تبلیغات و تشریفات هم نمی شود. باید متوجه شویم که ایماژ سازمان با روابط عمومی است که هم شفاف سازی میکند هم هدایت می کند و هم سازمان را معرفی میکند. ولی اتفاقات این چند روز به معنی بازگشت به دوران قبل از صفویه است.