سکوی حادثه دیده پارس جنوبی تا مهرماه وارد مدار می‌شود

1- عملیات بازسازی و ایمن‌سازی سکوی شماره 9 پارس جنوبی که در تاریخ 22 خرداد ماه سال جاری دچار آتش‌سوزی شده بود، در جریان است و تلاش می‌شود این سکو براساس برنامه‌ریزی انجام شده تا اواخر مهرماه سال جاری وارد مدار تولید گردد، بنابراین جای تعجب دارد که در این گزارش از قول یک مقام مسئول در شرکت نفت و گاز پارس عنوان شده که با گذشت دو ماه از وقوع حادثه برای بازسازی این سکو  هنوز اقدامی صورت نگرفته است.

2- همچنین بلافاصله بعد از وقوع حادثه، در تاریخ‌های 28 خرداد 98 و 22 تیر 98 کارشناسان شرکت بیمه‌گر از سکوی آسیب‌دیده بازدید کرده و در همان تاریخ 28 خرداد 98 مجوز آغاز عملیات ایمن‌سازی و بازسازی توسط پیمانکار منتخب از سوی شرکت بیمه‌گر صادر شده است، بنابراین، برنامه زمانبندی بازسازی سکوی یاد شده برخلاف آنچه در گزارش منتشره منعکس گردیده، کاملاً برای شرکت نفت و گاز پارس مشخص بوده و مطابق آن عمل شده است.

3- عملیات بازسازی سکوی حادثه دیده با جدیت تمام طی دو ماه گذشته دنبال شده و اشاره به شروع نشدن عملیات بازسازی به دلیل عدم حضور کارشناسان بیمه صحت ندارد.

در شرایط فعلی با بهره برداری و توسعه اکثر فازهای در دست اجرا پیش بینی می شود که به زودی با بهره برداری بخش دریایی باقی مانده فاز 13 و پالایشگاه ساحلی فاز 14 پارس جنوبی عملا پرونده توسعه این میدان مشترک گازی بسته شود اما به نظر می رسد که با بسته شدن پرونده توسعه پارس جنوبی تازه پرونده جدیدی برای حفظ و نگهداشت تاسیسات دریایی فازهای مختلف پارس جنوبی گشوده است.

هدف از تاسیس شرکت نفت و گاز پارس به عنوان یک شرکت توسعه ای برای توسعه فازهای مختلف میدان مشترک گازی پارس جنوبی و سایر میادین مستقل و مشترک گازی در حوزه خلیج فارس همچون فرزاد، کیش، فردوسی، پارس شمالی، گلشن و ... است و ماموریت تاسیس این شرکت هیچگاه در حوزه بهره برداری، حفظ و نگهداشت تاسیسات دریایی و فراساحلی نیست و این شرکت هرچند در طول چند سال اخیر ماموریت حفظ و نگهداشت تاسیسات دریایی پارس جنوبی را بر عهده داشته اما وقوع حوادث گاه و بیگاه در در این حوزه حاکی از آن است که این شرکت تخصص لازم در این حوزه تخصصی ندارد.

نمونه بارز این ادعا را می توان در حادثه سکوی شماره 9 متعلق به فاز 6 تا 8 پارس جنوبی جستجو کرد و از آنجا که این شرکت همواره به عنوان کارفرما ناظر بر توسعه فازهای مختلف پارس جنوبی اقدام کرده عملا شناخت دقیقی از فرآیندهای عملیاتی به ویژه در حوزه حفظ و نگهداشت، بهره برداری و راهبری تاسیسات ندارد. زیرا با گذشت بیش از 10 سال از ساخت و بهره برداری سکوی شماره 9 تازه متخصصان آن شرکت پس از حادثه آتش سوزی و انفجار از وجود یک اشکال فنی بزرگ در این سکو مطلع شدند و چه بسا اگر حادثه اتفاق نمی افتاد هیچگاه این مشکلات و ضعف فنی هم آشکار نمی شد.

معاونت عملیات و پشتیبانی شرکت نفت و گاز پارس هر چند علت حادثه سکوی 9 را پارگی خط لوله ناشی از خوردگی درونی قسمتی از پیگ لانچر و نشت گاز عنوان کرده است اما این علت اصلی حادثه نبود بلکه علت اصلی این حادثه و بسیاری از حوادث فنی ضعف بهره برداری و راهبری بوده زیرا اصل پیدایش و تاسیس این شرکت بر مبنای توسعه بوده است نه بهره برداری.

در تائید بیشتر این ادعا باید بار دیگر اظهارات چند هفته گذشته مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس را بازخوانی کرد که در گفتگویی با روابط عمومی آن شرکت از ضرورت پایش در تمامی سکوهای پارس جنوبی تا پیش از پاییز جهت تحقق تولید پایدار در فصل زمستان خبر داده است.

این اظهار نظر نشان می دهد تا زمانی که حادثه ای در بخش فراساحلی فازهای پارس جنوبی به وقوع نپیوندد و رسانه ای نشود عملا عزم جزمی برای رصد و پایش مشکلات فنی وجود ندارد و اگر داشت امروز نباید شاهد حادثه آتش سوزی و انفجار در سکوی شماره 9 پارس جنوبی بودیم.

یکی از مهمترین مشکلات امروز در صنعت گاز کشور به ویژه در حوزه پارس جنوبی، مشکلات متعدد ساختاری بوده که پارس جنوبی را به دو بخش دریایی و ساحلی تقسیم بندی شده و هر بخش یک شرکت متولی بهره برداری بوده و بعضا این دسته بندی منجر به موازی کاری هایی در بهره برداری و راهبری پارس جنوبی شده است که اصلاح ساختارها در این حوزه استراتژیک ضروری و لازم به نظر می رسد.