تولید کنندگان نفت برای سهم بازار می جنگند
رشد آهسته مصرف نفت رقابت بین شرکت ها و کشورها را برای به دست آوردن سهم بازار شدیدتر می‌کند و تاثیری منفی بر قیمت، درآمد، سرمایه گذاری و اشتغال طی دو دهه آینده خواهد داشت.
نفت همواره یک تجارت دوره‌ای بوده و نباید انتظار کاهش آسیب پذیری آن را داشت. ولی رشد مصرف به تدریج و به طور یکنواخت از اوایل دهه 1970 آهسته شده است و احتمالاً همین روند طی دهه 2020 و 2030 هم ادامه خواهد داشت.
طی 5 دهه گذشته، اقتصاد جهان رو به توسعه بوده ولی مصرف کنندگان در استفاده از نفت صرفه‌جویی کرده و سوخت های ارزان تری مثل گاز طبیعی را جایگزین کرده اند.
رشد مصرف نفت آهسته تر از رشد تولید ناخالص داخلی بوده و ارتباط بین این دو به طرز فزاینده ای ضعیف شده است. انتظار می رود در صورت استفاده گسترده تر از خودروهای برقی به جای خودروهای بنزینی، روند کاهش مصرف نفت ادامه یابد و شدیدتر شود.
طی 20 سال گذشته، صنعتی شدن سریع چین و اختلال در تولید بسیاری از منابع قابل توجه تولید نفت مانع بلوغ فزاینده بازار نفت شده است. تولید نفت ونزوئلا، ایران، نیجریه و لیبی که زمانی از بزرگترین تولیدکنندگان اوپک بوده اند به خاطر تحریم، جنگ، ناآرامی و نبود مدیریت کاهش یافته است.
بلوغ بازار نفت به همراه انقلاب نفت شیل آمریکا پس از سال 2008 باعث عرضه بیش از حد نفت و جنگ بر سر سهم بازار بین 2014 و 2016 شد. این جنگ دوباره در 2020 آغاز شد.
اگر تولیدکنندگان بزرگ دنیا نتوانند راهی برای تقسیم این بازار نسبتاً راکد پیدا کنند، جنگ بر سر سهم بازار طی دو دهه آینده دوباره به اوج خواهد رسید.
در شرایط رشد سریع بازار نفت، تمام تولید کنندگان می توانند همزمان تولید خود را افزایش دهند ولی این امکان در بازاری با رشد آهسته وجود ندارد. رشد سریع بازار باعث به وجود آمدن گستره ای از قیمت های بالاتر و پایین تر نفت می‌شود ولی رشد آهسته شرایط تجارت را برای تولیدکنندگان دارای هزینه های بالا سخت تر می کند.
در یک بازار بالغ، تمام تولید کنندگان کارآمدی فعالیت‌های خود را در اولویت قرار می‌دهند و بیشتر بر کنترل هزینه هایشان تمرکز می‌کنند تا رشد تولید. این شرایط برای کشورهای اوپک نشان دهنده تمرکز بر تنظیم بودجه دولتی با قیمت پایین نفت است و طرحهای آن‌ها برای متنوع کردن اقتصاد و پیدا کردن منابعی غیر از نفت را تحت تاثیر قرار می دهد.
