احیای هورالعظیم با همکاری همهجانبه دولت
وی ادامه داده است: مهمترین منبع تأمینکننده حقابه هورالعظیم در بخش ایران رودخانه کرخه و در بخش عراق رودخانه دجله است و با وجود اینکه ما از مجموع هورالعظیم سهم کمتری برای تأمین آب داریم، اما اکنون سهم بیشتری را قبول کردهایم. خوشبختانه مردم و جوامع محلی برای حفظ این تالاب به میدان آمدند و سازمانهای مردمنهاد با همه وجود این موضوع را پیگیری کردند تا سرانجام همه دستگاهها متقاعد به کمک برای حفظ آن شدند. تالاب به شرایط تقریباً طبیعی برگشته و هماکنون ۱۲۰ هزار هکتار آن زیر آب است.
به گفته لاهیجانزاده، یکسوم مساحت تالاب هورالعظیم یعنی حدوداً ۱۲۷ هزار هکتار آن در خاک جمهوری اسلامی ایران و دوسوم آن در کشور عراق قرار دارد. این تالاب در زمان جنگ تحمیلی بهویژه پس از آن از سوی دولت صدام در بخش عراقی بسیار تخریب، آب آن بهصورت عامدانه تخلیه و عمده بخش عراقی آن خشک شد. دهه ۸۰ در بخش ایرانی نیز به دلیل برداشت از میدانهای نفت مشترک، اجازه آبگیری در ۶۰ هزار هکتار تالاب داده نشد و بخش زیادی از تالاب در عمل خشک شد که این خشکی تالاب آسیبهای زیادی مانند گردوغبار، ازبینرفتن منبع ارتزاق مردم و محرومشدن آنها از صیادی را در منطقه به همراه داشت و مردم استان خوزستان و حتی استانهای همجوار را تحت تأثیر قرار داد.
وی درباره رونق کسبوکارها بهواسطه احیای هورالعظیم عنوان کرده است: از سال ۹۶ تا سال ۹۹ تعداد صیادان در تالاب به حداکثر رسیده و تا به حال بیش از ۳۵۰ پروانه صید برای مردم محلی صادر شده است. دامداریها رونق گرفته و نیزارها دوباره در منطقه رشد کرده و سبب رونق دوباره حصیربافی و سایر محصولات مرتبط با نی شده است. اکنون روزانه حدودا ۴۰ تا ۵۰ تُن ماهی در آنجا صید میشود و در نتیجه معیشت پایداری را برای مردم محلی رقم خواهد زد.
لاهیجانزاده درباره مواجهه با پدیده گرد و غبار نیز گفته است: سال ۸۸ اوج خشکی تالاب بود و در سال ۸۹ بیش از ۸۰ روز با پدیده شدید گردوغبار در منطقه روبهرو بودیم، اما در سه سال گذشته روزهای درگیر با گرد و غبار به تعداد انگشتان دست رسیده است.