کاندیداها برنامه عملی برای رفع مشکلات اقتصادی ارایه دهند

اینکه هر کدام از آنها در تمام این سال‌ها سمت‌های مدیریتی در کشور داشته‌اند و حالا یکدیگر را برای کمی و کاستی‌ها مقصر می‌دانند مساله‌ای است که البته دردی از مردم دوا نمی‌کند. آنچه در مناظره اول کاندیداهای ریاست‌جمهوری بیش از هر چیز خودنمایی می‌کرد، بی‌توجهی آنها به مشکلات و مسائلی بود که مردم می‌خواستند تا این افراد راه‌حلی برای آن ارایه دهند. در تمام مدت هیچ کدام از کاندیداها برنامه مدونی برای رفع مشکلات اقتصادی بیان نکردند. آنها بی‌توجه به این موضوع که اقتصاد شکننده می‌تواند پایه گذار بسیاری از آسیب‌های اجتماعی باشد، حرف‌هایی را زدند که اکثر مردم این حرف‌ها را می‌دانند و نیازی به دوباره شنیدن آن نداشتند.

 مساله این است که تا وقتی مشکلات اقتصادی کشور حل نشود، تا وقتی مردم برای تامین معیشت خود با این همه از هم گسیختگی مواجهند، هیچ مشکلی در این کشور حل نمی‌شود. تا زمانی که مردم برای رفع مشکلات اقتصادی خود راه‌حلی پیدا نکنند، در واقع تا وقتی که مسوولان به فکر رفع معضلات اقتصادی نباشند، نمی‌توانند توقع داشته باشند که آسیب‌های اجتماعی کاهش پیدا کند. اینکه آمار دزدی هر روز بالاتر می‌رود، اینکه آن امنیت مثال زدنی حالا دیگر کم کم خدشه‌دار شده و خیلی از مردم حتی در روز روشن و در خیابان هم امنیت ندارند و هر لحظه ممکن است یک زورگیر به آنها حمله کند اینها نکاتی است که اگر کاندیداهای ریاست‌جمهوری می‌خواهند با مردم ارتباط برقرار کنند باید راه‌حلی برای آن ارایه دهند، وگرنه گله و شکایت از وضع موجود را همه ما بلد هستیم و می‌توانیم روزها و ساعت‌ها از وضعیتی که در حال حاضر به آن گرفتار شده‌ایم شکایت کنیم. 

زمانی که به گواه آمار رسمی بیش از ۸۰ درصد این کودکان به دلیل فقر کار می‌کنند یا درصد قابل توجهی از آنها کودکانی هستند که خانواده‌های نابسامان و عضو معتاد دارند، مگر می‌شود بدون اینکه در حوزه‌های مذکور کاری کرد، کودک کار در خیابان را مدیریت کرد؟ تا زمانی که به دنبال اجرای نظام چندلایه تامین اجتماعی نرویم و افراد را به موقع شناسایی نکنیم و متناسب با شرایط آنها را حمایت نکنیم، نه تنها نمی‌توانیم امیدی به بهبود وضعیت این گروه از کودکان داشته باشیم، بلکه باید منتظر افزایش کودکان کار در خیابان باشیم.

تا زمانی که ما نتوانیم در زمینه اقتصادی کاری برای کشور انجام دهیم، تا زمانی که رفاه نسبی را برای مردم فراهم نکنیم نمی‌توانیم از حل مشکلات دیگر جامعه صحبت کنیم، متاسفانه آنچه در مناظره اول کاندیداهای ریاست‌جمهوری دیده شد، آن چیزی نبود که مردم انتظارش را داشتند، هیچ کدام این افراد یک برنامه مدون برای رفع مشکلات اقتصادی ارایه ندادند، اینکه مدرک تحصیلی یکدیگر را زیر سوال ببرند و وعده دستگیری و فرستادن به زندان به یکدیگر بدهند، اینها هیچ مشکلی را از مردم حل نمی‌کند.

متاسفانه ما در مناظره اول شاهد حضور هفت نفری بودیم که گویا مدت‌ها به دنبال فرصتی می‌گشتند تا عقده گشایی کنند. این اصلا مناظره برای مصالح مردم نبود، مناظره برای دفاع از عملکرد هر فرد بود در مقابل فرد دیگر. مردم این روزها به حرف‌هایی بیشتر از این احتیاج دارند، با شعار دادن و وعده‌های تو خالی که هیچ پشتوانه اجرایی ندارند، نمی‌توانند مردم را مجاب به رای دادن کنند. کاندیداها باید بدانند که دیگر مردم قبل از هر چیز به یک برنامه عملی با تضمین اجرایی برای رفع مشکلات اقتصادی نیاز دارند.