وقتی غول تحریم توتال، چین و مالزی را پس زد اما به ایران باخت
نبض نفت- بیش از ۲۰ سال از اولین اقدامات برای بهره برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی می‌گذرد و روزهای گذشته سکوی این فاز با موفقیت نصب شد. اما چرا این پروژه به این اندازه زمان بر شد؟ اولین زمزمه‌ها برای توسعه این فاز از میدان مشترک پارس جنوبی سال ۷۹ و با هدف مایع‌سازی گاز آغاز شد اما این رویه تا سال ۸۳ طول کشید. یعنی تا زمانی که توتال فرانسه و پتروناس مالزی با عقد قراردادی توسعه این فاز را به‌عهده گرفتند.
البته به د لیل تحریم، حضور این دو شرکت در این پروژه طولانی شد و آنها از این پروژه انصراف دادند و آن را به شرکت چینی واگذار کردند که چینی‌ها به علت تحریم‌ها نتوانستند برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی گامی بردارند و دوباره این پروژه مسکوت ماند.
پس از به امضا رسیدن برجام در دولت قبل نگاه‌ها به سمت شرکت‌های خارجی برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی متمرکز شد، شرکت‌هایی که به دلیل تحریم‌ها از این پروژه کنار کشیده بودند دوباره پای میز مذاکره آمدند و پس از مذاکراتی در در میانه دهه ۹۰ شمسی، قراردادی با شرکت توتال برای توسعه منعقد شد و با خروج برجام شرکت‌های مشارکت کننده مجدداً از ادامه این پروژه انصراف دادند و دولت قبل برای توسعه فاز ۱۱پ ارس جنوبی ناکام ماند.
سال گذشته جواد اوجی وزیر نفت وعده بهره برداری از فاز ۱۱ در مهر ماه برای جبران بخشی از ناترازی گاز را داده بود و قرار بود عملیات نصب و جابه‌جایی سکویی را انجام دهد که متعلق به شرکت تأسیسات دریایی بود، اما در هلند توقیف شد و وزارت نفت نتوانست از آخرین فاز پارس جنوبی بهره برداری کند.
پس از آن مهرماه ۱۴۰۱ بود که با اعلام قید فوریت از سوی مجموعه شرکت ملی نفت ایران به منظور پیشگیری از مشکل ناترازی گاز در زمستان و با هدف تولید زودهنگام گاز از فاز ۱۱ میدان مشترک پارس جنوبی مقرر شد با کاربست تمام توان و تجهیزات موجود، حفر ۴ حلقه چاه در این فاز مرزی تکمیل شود؛ همچنین با هدف نهایی کردن تولید از این میدان مقرر شد تا با انتقال سکوی بهره برداری فاز C۱۲ میدان گاز پارس جنوبی به موقعیت فاز ۱۱B، خلأ ناشی از ساخت سکو که معمولاً بین سه تا پنج سال به طول می‌انجامید جبران شده و تولید از این میدان هرچه زودتر نهایی شود.
هر چند که کمبود امکانات و محدودیت‌های بین المللی سبب شد تا پیمانکار پروژه با بعضی مشکلات عملیاتی جابه جایی سکو رو به رو شود اما در نهایت با پذیرش ریسک از سوی مدیران و کارکنان صنعت نفت و با کمک متخصصان و کارشناسان ایرانی اقدام‌های اولیه و برش پایه‌های سکو انجام شد و سکوی فاز ۱۲ بر روی شناور قرار گرفت تا برای نصب منتقل شود.
اکنون به وعده‌های چندین و چند ساله جامه عمل پوشانده شده است و با اولویت گذاری ها و برنامه ریزی های انجام شده، طی روزهای گذشته شاهد نصب موفقیت آمیز سکوی ۳۲۰۰ تنی فاز ۱۲ که به وسیله شناور اوشنیک به موقعیت فاز ۱۱B رسیده بود، بودیم.
نصب این سکو که برای استخراج و فرآوری گاز طبیعی از میدان گازی پارس جنوبی طراحی شده، نه تنها نشان‌دهنده تخصص و توان فنی مهندسان ایرانی است، بلکه عزم کشور را برای بهره‌برداری از منابع عظیم انرژی خود برجسته می‌کند. انتظار می‌رود با بهره برداری از فاز ۱۱ پارس جنوبی، ظرفیت تولید گاز طبیعی ایران به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
پیش بینی می‌شود که این سکو روزانه حدود ۵۶ میلیون متر مکعب گاز طبیعی تولید کند. این افزایش تولید نه تنها ایران را قادر می‌سازد تا نیازهای انرژی داخلی خود را برآورده کند، بلکه توانایی‌های خود را به عنوان صادرکننده گاز طبیعی نیز افزایش می‌دهد و از طرفی به رشد اقتصادی کشور و به طور بالقوه تقویت موقعیت آن در بازار جهانی انرژی نیز کمک خواهد کرد.
منبع:مهر
