منفعت دوجانبه ایران و ایالات متحده از مذاکره
ایالات متحده تعمدا در ارتباط با ایران غیرقابل اعتماد بوده است. در حقیقت، این مساله تنها به ایران محدود نمی شود و در ارتباط با متحدان دیرینه ایالات متحده همچون بریتانیا، فرانسه، آلمان و حتی روسیه و چین که همگی بخشی از توافق چندجانبه هسته ای ایران بودند نیز صحت دارد؛ توافقی که به سختی حاصل شده بود تا ایران را از دستیابی به برنامه تسلیحات هسته ای بازدارد. ترامپ در حالی آمریکا را از این توافق (برجام) خارج کرد که گزارش های مکرر آژانس بین المللی انرژی اتمی از تعهد فنی ایران به مفاد قرارداد حکایت داشتند.
در عین حال، در داخل دولت اوباما هم در ارتباط با ایران ناهماهنگی هایی مشاهده می شود: ترامپ گفته هیچ پیش شرطی برای دیدار با رئیس جمهوری ایران ندارد، اما مایک پومپئو، وزیر امور خارجه فهرستی متشکل از 12 شرط ارائه کرده است.
مساله دیگری که جای توجه دارد این است که پیشنهاد ناگهانی ترامپ برای دیدار تنها یک هفته پس از آن مطرح شده که توئیتی خشمگین خطاب به مقامات ایرانی نوشته و در خصوص تهدید ایالات متحده هشدار داده است. ترامپ در توئیتی با حروف بزرگ نوشت: «هرگز و هرگز ایالات متحده را تهدید نکنید یا برای مواجهه با عواقبی که مشابه آن را عده اندکی در تاریخ تجربه کرده‌اند آماده باشید.» این توئیت ترامپ ظاهرا پاسخی به تهدید روحانی در این رابطه بود که اگر تحریم های آمریکا به متوقف شدن فروش نفت ایران بیانجامد، ایران می تواند حمل و نقل محموله های نفتی را که از تنگه هرمز می گذرد مختل کند.
در حقیقت، روحانی فردی محتاط است، اما در قبال آمریکا و به ویژه در واکنش به انتقادهای اصولگرایان از رویکرد میانهروی او در قبال ایالات متحده، احتیاط کمتری به خرج می دهد. پاتریک کلاوسون یکی از اعضای ارشد موسسه سیاست های خاور نزدیک در واشنگتن، در این باره گفت: «شرایط در ایران وحشتناک است؛ مردم محزون هستند و علت این اتفاقات وجود مشکلات بسیار است که از میان آنها رابطه با ایالات متحده مساله مهمی است، اما به هیچ وجه تنها مشکل محسوب نمی شود.» شرایط آشفته و اشتعال پذیر تهدیدی برای نظام حاکم در ایران محسوب می شود، اما جایگزین احتمالی گروهی مانند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است و نه جنبشی میانه رو تر.
در شرایط کنونی هر دو طرف می توانند از مذاکره سود ببرند. با فرض بر اینکه ترامپ عملکرد ضعیفش در نشست هلسینکی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه یا نشست سنگاپور با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی را تکرار نکند، ایالات متحده می تواند از شدت اظهارات آتشین بکاهد و رویکردی سازنده تر را در جهت توافقی که ترامپ نیز به آن متعهد باشد، در پیش بگیرد. مذاکره به نفع ایران نیز خواهد بود؛ ایران به شدت نیاز دارد تا به انزوای سیاسی و اقتصادی اش که کشور را دچار بحران کرده است، پایان دهد.
هنوز هم برای جهان جای امیدواری به فضایی بی تنش تر و مستولی شدن آرامش وجود دارد.
منبع:استارتریبون
ما را در کانال تلگرامی نبض نفت دنبال کنید
