ایران درگیر یک جنگ تمام‌عیار در برابر یک تروریسم همه‌جانبه اقتصادی است، این نه موضوع عجیبی است و نه تازه. یک هدف این تروریسم اقتصادی افزایش نارضایتی عمومی جامعه ایران، بیکاری و گسترش فقر است.
شاید برای طرفداران حقوق بشر، آزادی بیان و اندیشه و روزنامه نگاران منتقد جای شگفتی باشد که در عکسهای یادگاری نشست اخیر گروه بیست، بن سلمان با لبی خندان در حالی در ردیف اول ایستاده بود که در یک طرف او رییس جمهور آمریکا و در طرف دیگر نخست وزیر کشور میزبان یعنی ژاپن ایستاده بود و هیچ کس هم به روی خودش نمی آورد که او همان کسی است که دستور قتل فجیع و مثله کردن یک روزنامه نگار را در ساختمان کنسولگری عربستان در ترکیه داده، اما قطعا این تصاویر برای وجدانهای بیدار گویای ماهیت تلخ و غیر انسانی روابط بین الملل و تداوم ضعف اجرایی حقوق بین الملل هستند.
وزاری امور خارجه ایران و آلمان در تهران با یکدیگر دیدار کردند.
نزدیک به یک سال از عقب نشینی رئیس جمهوری دونالد ترامپ از تعهدات ایالات متحده در برجام می گذرد و هنوز هیچ نشانه ای دال بر دستیابی او به اهدافی که ظاهرا در ارتباط با ایران داشت، مشاهده نمی شود. ایران هنوز هم حاضر نیست برای مذاکره بر سر یک توافق به اصطلاح بهتر سر میز مذاکره باز گردد و بالعکس، مقاومت بیشتری از خود نشان می دهد.
چهار کشور اروپایی ضامن برجام در دیدارهایی با نمایندگان ایران سه شرط را برای ادامه همکاری با ایران مطرح کرده‌اند.
وزارت دفاع آمریکا در سپتامبر 2018، با درخواست جان بولتون با طراحی چندین گزینه حمله نظامی به ایران موافقت کرده است.
