پرچم ایران را بالا نگه می‌داریم
نبض نفت - لر یا کرد، بلوچ یا خراسانی، آذری یا عرب، مازنی یا گیلکی، عشایر یا پایتخت‌نشین؛ فرقی ندارد اهل کجا باشیم و با چه گویشی سخن برانیم، همه ما فرزندان ایران زمینیم.
ای مادرم ایران زمین آغاز تو، پایان تویی بر دشت من، باران تویی در چشم من، تابان تویی ایران من ایران من
آن مهر جاویدان تویی ای در رگانم خون وطن ای پرچمت ما را کفن دور از تو بادا اهرمن ایران من ایران من
ایران، مهد دلیرانی است که قومیت، مذهب و ثروت در کنه وجودشان، آن هنگام که باید برای عزت وطن بجنگند، بی‌اثر است. جنگ که می‌گوییم، منظور فقط همان هشت سال دفاع مقدس نیست. سال‌های طولانی است که از مسابقات ورزشی گرفته تا آزمون‌های علمی جهانی، از سیاست خارجی گرفته تا مدیریت داخلی کشور و از دفاع نظامی گرفته تا صیانت از ثروت‌های ملی مانند نفت و گاز، همگی برای ما میدان جنگ هستند تا بجنگیم، نبازیم، بمانیم و پرچم ایران را بالا نگه داریم.
این روزها، نفت و گاز ایران، خار چشم کسانی شده که در وادی صلح و دموکراسی و جنگ و تحریم سرگردانند. هر روز آوازی نو سر می‌دهند و سازی جدید کوک می‌کنند. یک روز تهدید، روز دیگر تحریم. اما صنعت نفت و گاز ایران بیدی نیست که باد تهدید و تحریم، لرزه بر اندامش اندازد. این ادعا، سالیان سال از سوی زنان و مردان نفت و گاز ایران، به اثبات رسیده و حالا، مجال تازه‌ای برای پررنگ‌تر شدن یافته است.
پارس‌جنوبی
به خوبی می‌دانیم که میدان عظیم گاز پارس جنوبی، سنگ سنگینی روی سینه خیلی‌هاست. چه آمریکا در آن سوی جهان و چه متحدانش، بیخ گوش ایران. به‌خصوص آن‌که توسعه‌اش روزافزون است و زمان زیادی تا پایان توسعه کامل فازهای بیست‌وچهارگانه‌اش باقی نمانده.
چرخ تاسیسات عظیم پارس جنوبی در سایه مدیریت متخصصان و کارکنان ایرانی به‌خوبی می‌چرخد تا در کنار دیگر پالایشگاههای گازی در نقاط مختلف کشور، ذخایر ۳۴ هزار میلیارد مترمکعبی گاز ایران را مورد بهره‌برداری قرار دهد. گازی که هم خانه‌های ایرانیان را گرم می‌کند، هم تنور صادرات به کشورهای همسایه را روشن نگه می‌دارد.
هفت خواهران گازی
مجتمع گازی پارس جنوبی و پالایشگاههای گازی ایلام، بیدبلند، پارسیان، فجرجم، سرخون و قشم و شهید هاشمی‌نژاد هفت خواهران گازی ایران هستند. خواهرانی که شال سه رنگ مقدسی بر سر گذاشته‌اند و بی توقف، راه می‌پیمایند تا همه نیاز گازی کشور را تامین کنند؛ تا دانش‌آموزان در فصل سرما، لباس‌های زمستانی خود را پشت در کلاس بگذارند و با خیال راحت پی تحصیل روند؛ تا مادران، با آرامش خانه را از عطر خوش غذای ایرانی سرشار کنند؛ تا روستاییان دنبال جمع کردن هیزم نروند و کپسول گاز بر دوش نگذارند.
هفت خواهران گازی ایران، وقفه در کارشان نمی‌اندازند. چشمانی عقاب‌گونه در اتاق‌های کنترل نشسته‌اند و با تیزبینی، کیفیت و کمیت گاز تولیدی پالایشگاه‌ها را از نظر می‌گذرانند. بخاری را که روشن می‌کنیم و شعله آبی رنگ را می‌بینیم، نمی‌دانیم این گاز از دل پارس جنوبی میهمان خانه‌مان شده یا از خانگیران. سرآغازش ایلام بوده یا شهر حافظ. فرقی هم ندارد. از هر کجا که قدم رنجه کرده باشد، با همه استانداردهای شرکت ملی گاز ایران منطبق است. اگر روانه کشورهای همسایه شود نیز همین اوضاع و احوال را دارد. مرغوب است و قابل اطمینان.
ایران، ترکیه و سناریوی گاز
«اگر نتوانم از ایران خرید کنم، از چه جای دیگری باید گاز طبیعی بخرم؟ ترکیه در برابر فشارها و تهدیدهای آمریکا عقب‌نشینی نمی‌کند و به واردات گاز از ایران ادامه می‌دهد.» اینها را رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه به زبان آورده است تا اعلام کند ایران و ترکیه به همکاری گازی خود متعهد هستند.
قرارداد ۲۵ ساله صادرات گاز ایران و ترکیه، در سال ۱۳۷۴ امضا و از سال ۱۳۸۱ صادرات گاز ایران به این کشور آغاز شد. خط لوله صادراتی گاز به ترکیه با عنوان خط دوم آذربایجان با قطر ۴۸ اینچ، از قزوین منشعب می‌شود و تا آذربایجان ادامه دارد تا گاز را تحویل مرز صادراتی دهد. مدیران صنعت گاز ایران تاکید دارند که قرارداد صادرات گاز میان ایران و ترکیه یک قرارداد محکم و سخت است، هیچ مشکلی در کیفیت گاز ایران وجود ندارد و ترکیه گاز را با بهترین کیفیت دریافت می‌کند.
عراق، همسایه دیوار به دیوار
با نمایندگان وزارت برق عراق در پایانه صادرات گاز نفت‌شهر گفت‌وگو کردیم. علی سرتیپ محمد و دیار حمید مجید، به شانا می‌گویند: ما از جانب عراق در خاک ایران هستیم و به همراه برادران ایرانی خود در پایانه صادرات گاز نفت‌شهر، هر روز کیفیت گاز صادراتی ایران به عراق را بررسی می‌کنیم. تاکنون هیچ مشکلی در کیفیت و کمیت گاز تحویلی ایران وجود نداشته است و ایران همواره مطابق قرارداد بین دو کشور به تعهد صادرات گاز خود عمل کرده است. ما به مدیران صنعت گاز ایران دستخوش می‌گوییم و از آنها سپاسگزاریم.
قرارداد صادرات گاز ایران به عراق در تیرماه ۹۲ و آبان‌ماه ۹۴ بین دو کشور امضا شد تا گاز طبیعی ایران به دو مقصد بغداد و بصره ارسال شود. صادرات گاز ایران به بغداد از خردادماه ۹۶ به میزان ۶ میلیون مترمکعب در روز آغاز شد و تاکنون بی وقفه ادامه داشته است و مطابق قرارداد به صورت پلکانی افزایش می‌یابد.
ارمنستان، آذربایجان، نخجوان
سوآپ و تهاتر، دیگر راه‌های صادرات گاز ایران هستند. ارمنستان گاز را با هدف تهاتر برق دریافت می‌کند. نخجوان روال عادی صادرات گاز را با ایران سپری می‌کند و آذربایجان، هدف سوآپ گاز از مسیر ایران است.
پیمودن پله‌های رشد در تجارت جهانی گاز نیازمند آن است که صادرات گاز ایران رنگ خاموشی نبیند و پرتکاپو به راه خود ادامه دهد. مشعل راه صادرات گاز ایران روشن است و مقاصد، معلوم. این راه هم به تدبیر نیاز دارد هم به امید.
گازرسانی؛ از حرف تا عمل
بیایید نگاهی به آمار گازرسانی در سال‌های اخیر بیندازیم. از ابتدای انقلاب اسلامی تا آغاز کار دولت یازدهم، یک هزار و هفت شهر معادل ۱۴ هزار خانوار و ۱۴ هزار روستا معادل ۲ میلیون و ۹۶۵ هزار خانوار گازرسانی شده بودند.
این آمار در سال‌های فعالیت دولت تدبیر و امید، تغییرات مطلوبی داشته است. به گفته بیژن زنگنه، وزیر نفت، اکنون حدود ۹۹ درصد جمعیت شهری و حدود ۸۵ درصد جمعیت روستایی کشور از نعمت گاز بهره‌مند هستند.
این ارقام شاید ساده به زبان بیایند، اما دستیابی به این قله کار هر کسی نیست. روند گازرسانی شهری و روستایی در همه سال‌هایی که گذشت ادامه داشت، اما گازرسانی به روستاهای دم دست و نزدیک کجا، گازرسانی به روستاها در دل جنگل و دامنه کوه‌ها کجا؟!
سیستان و بلوچستان؛ دریای اتحاد مذاهب ایران
شاید نتوانیم مظلوم‌تر از سیستان و بلوچستان، استان دیگری در کشور بیابیم. استانی پهناور با مردمانی خونگرم و صمیمی. یکی سنی با لباس سپید بلوچی و دیگری شیعه. هر کسی که باشند و با هر مذهبی زندگی کنند، همه با هم متحد هستند و آرام روزگار می‌گذرانند.
سال‌ها طول کشید تا نوبت گازرسانی به سرزمین افسانه‌ای شاهنامه برسد؛ سرزمینی که بین شهرها و روستاهایش فاصله بسیار است و احداث خطوط انتقال گاز میان آنها هزینه بسیار هنگفتی می‌طلبید. چه می‌شد کرد؟!
دولت، تدبیری اندیشید و مردم جنوب‌شرق ایران را امید بخشید. بند «ق» تبصره ۲ قانون بودجه سال ۱۳۹۳، راهی بود برای پایان محرومیت از گاز. این قانون اجرا شد و حالا ۲ شهر زاهدان و ایرانشهر و روستاهای اطرافش از نعمت گاز بهره‌مند هستند.
قراردادها امضا شده و آستین‌ها بالا رفته تا بخش خصوصی در کنار شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران، دست به دست هم دهند و خطه سیستان و بلوچستان را به سوی آبادی و عمران هدایت کنند.
خط انتقال گاز ایرانشهر - چابهار با بهره‌مندی از خط هفتم سراسری، مولودی در راه است تا رشد، توسعه و اشتغال را برای چابهار و مکران به ارمغان آورد.
دریای دل شمالی‌ها آرام است
خط انتقال گاز دامغان - کیاسر - ساری - نکا را بیشتر شمالی‌ها می‌شناسند؛ همان خط ۴۲ اینچی که مرداد پارسال آغاز به کار کرد تا زمستان ۹۶ نخستین زمستان آرام و بی‌دغدغه برای مردم شمال و شمال‌شرق کشور باشد و بدون واهمه از لجاجت کشور همسایه، به کار و زندگی‌شان برسند و در جوار بخاری‌های گازی، گرم بمانند.
وقتی رضایت از گازرسانی را از برق نگاه و لبخند چهره‌ها مازندرانی‌ها دریافتیم، حس خیلی خوبی را تجربه کردیم. وقتی می‌گوییم پرچم ایران را بالا نگه داریم، یعنی همین کارها، یعنی همین آرامش، همین عملکرد، همین گازرسانی که منت را از سرمان برداشت و نگرانی را از دل‌مان دور کرد.
پرچم ایران را بالا نگه می داریم
وقتی می‌گوییم پرچم ایران را بالا نگه می‌داریم، یعنی به این حرف معتقدیم و تا پای جان برای تحقق آن می‌ایستیم. این بار اول نیست در رینگ مسابقاتی وارد شده‌ایم که همه دنیا نظاره‌گرمان هستند و هر بار، پیروز از میدان مسابقه بیرون آمده‌ایم؛ حالا هم همین‌طور است؛ می‌مانیم و می‌جنگیم تا پرچم سه رنگ ایران، در گذر بادهای دماوند و سبلان و دنا به اهتزاز درآید و افراشته بماند.
منبع: شانا
