سکان داری منطقه ویژه پارس در اوج تحریم

نبض نفت - اگر مدیریت را برنامه ریزی، سازماندهی، بسیج منابع و امکانات، هدایت و کنترل و نظارت بر اساس هدف‌های از پیش تعیین شده تعریف کنیم؛ یکی از ارکان و پایه های مهم در ساخت توسعه پایدار و رشد و تعالی در هر جامعه، مدیریت است. مدیریت کارآمد باعث می شود رشد و توسعه همه جانبه سیر صعودی به خود گیرد. مطالعه جوامع توسعه یافته در عصر حاضر این نکته را روشن می سازد که همه این جوامع از موهبت مدیریت توانمند و کارآمد بهره مند بوده اند و دقیقا در نقطه مقابل آن عدم توسعه یافتگی بسیاری از جوامع در ضعف مدیریتی نهفته است. حمایت مدیران یکی از مهم ترین پیش نیازهای تحقق اهداف بلند مدت و میان مدت است. امروز علم مدیریت با کوله باری از نظریات کلاسیک و جدید که حاصل تجربیات یک سده دانشمندان و محققین این علم است توانسته بسیاری از مجهولات را حل کند و حلقه های مفقوده عدم توسعه یافتگی و شکست ها را روشن سازد و دستاوردهای جدید و ذی قیمت خود را از طریق مقالات علمی در ژورنال های معتبر در اختیار دانشجویان و علاقمنمدان به این رشته قرار دهد. منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی به عنوان پایتخت انرژی کشور در حال حاضر جایگاه نخست تولید میعانات گازی ایران را به خود اختصاص داده است. از آغاز به کار این مجتمع عظیم تاکنون نزدیک به سه دهه می گذرد و در طول این مدت تحولات بسیار گسترده ای در سطح منطقه ای و استانی صورت گرفته است. حضور این صنعت بزرگ و صنایع وابسته در منطقه جنوب استان بوشهر باعث تغییرات گسترده ای در همه ارکان های اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی شده است؛ بررسی تاریخچه و میزان تغییرات به وجود آمده در منطقه به خاطر حضور صنایع بزرگ کاری است که در حوصله این مختصر نمی گنجد و نیاز به یک پروژه بزرگ تحقیقی میدانی دارد تا بتوان به همه زوایای تاریک این برهمکنش آگاهی پیدا کرد اما موضوع از این قرار است که این تحولات اساسی که دستاوردهای عظیم اقتصادی برای کشور به همراه داشته است تاکنون تا چه اندازه توانسته مسئولیت های اجتماعی خود را در قبال جامعه پیرامونی ایفا کند. در حوزه مسئولیت های اجتماعی راهی بس طولانی در پیش است و نمی توان به درستی روشن کرد که تا چه حد صنعت توانسته به مسئولیت های اجتماعی در قبال جامعه پیرامونی خود عمل کند. در این بین مدیریت منطقه ویژه به عنوان مهم ترین جایگاه مدیریتی پایتخت انرژی ایران نقش بسیار تعیین کننده ای در تحقق خواسته های دوجانبه بین صنعت و جامعه پیرامونی دارد. با نگاهی گذرا به سیر تحولات و تغییرات جایگاه مدیریتی منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی می توان سهم مدیران را در اعتلای این جایگاه مشخص نمود؛ دوازدهم آبان ماه امسال خبری مبنی بر شروع به کار مجدد سید پیروز موسوی در لباس مدیریت منطقه ویژه فضای خبری استان و کشور را در برگرفت. این خبر که نشان از صحت ماه ها اظهار نظرهای مختلف رسانه ای می داد حالا با حضور موسوی به عینیت و اجرا رسیده بود. سید پیروز موسوی اما چهره جدید و نویی نبود. وی دومین بار بود که سکان این کشتی را به دست می گرفت و درکارنامه مدیریتی خود مدیرعاملی شرکت خدمات رفاهی نفت، ریاست سازمان خدمات پشتیبانی صنعت نفت، معاونت و مدیرعاملی منطقه ویژه پارس و مدیرعاملی شرکت صادراتی پایانه های نفتی ایران را دارد و حالا آمده بود تا در این شرایط حساس بار دیگر افسار این مرکب سرکش را به دست گیرد. مرکبی که سواری آن خالی از مخاطره که نیست هیچ بلکه بسیار پر مخاطره است. در این برهه حساسی که شاید بتوان صنعت نفت و گاز را حیاتی ترین صنعت کشور دانست و عامل استقلال کشور و چراغی دانست برای گذار از کوره راه صعب تحریم این مرکب سرکش و این گذرگاه تنگ سواری قابل و با تجربه طلب می کند که هم به سختی راه واقف باشد و هم قدرت و شجاعت کنترل مرکب را داشته باشد.

انتخاب سید پیروز نقطه آغاز تحولات بنیادی مدیریتی در منطقه ویژه

در ابتدای معارفه مدیر جدید نارضایت های جامعه پیرامونی از صنعت نفت و عدم پیگیری مطالبات مردمی را مطرح کردند و ما نیز به عناوین مختلف مدیر جدید را به عمق خواسته های مردمی بردیم؛ خواسته هایی که به عقیده اکثر فعالین تقریبا روی زمین مانده است. از نگاه ویژه به گزینش نیروی انسانی توانمند بومی در بدنه مدیریتی مجتمع تا تقویت و پشتیبانی و حمایت از مراکز توانمندسازی منابع انسانی در استان، تقویت و بهره برداری از ظرفیت ویژه تیم های باشگاه پارس جنوبی در لیگ برتر و نگاه حمایتی به ورزش استان، حفاظت از منابع آب، کم کردن میزان آلایندگی صنعت، نگاه ویژه به صنعت توریسم و تقویت زیرساخت های این صنعت پاک و بسیاری از مطالباتی که همواره دغدغه همه فعالین اجتماعی بوده است. فعالین رسانه ای و صاحب نظران انتخاب سید پیروز موسوی به عنوان مدیر عامل جدید منطقه ویژه انرژی پارس جنوبی نقطه آغاز تحولات بنیادی مدیریتی در منطقه ویژه می دانستند اما بعد از گذشت حدود سه ماه از آغاز به کار مدیرعامل جدید در حوزه اشتغال دو تجمع بزرگ اعتراضی صورت گرفته که بازتاب گسترده ای در رسانه های کشوری و استانی داشته است؛ این اعتراضات نشان می دهد در زمینه اشتغال نیروهای بومی تاکنون رضایتی  به دست نیامده است. هر چند تغییرات بنیادی در بدنه مدیریتی منطقه ویژه در بدو ورود وی صورت گرفت و انتظار می رفت این روند ادامه پیدا کند و به استخدام و به کارگیری نیروهای توانمند بینجامد اما این تجمعات اعتراضی در این برهه حساس بسیار زیانبار خواهد بود و تداوم آن می تواند خسارات فراوانی به بار بیاورد. امروز نگاه های تیزبین رسانه ها و فعالین اجتماعی به مدیریت این نهاد حیاتی دوخته شده است؛ پس وظیفه موسوی بسیار سنگین است و می توانند با عملکرد مناسب جایگاهی جاودانه در قلوب مردم منطقه برای خود به وجود بیاورد. با این حال آنچه که باید پذیرفت آن است که زنگنه دگر بار به سید اعتماد کرده و او حالا سکان دار این کشتی پرتلاطم است. باید در کنارش بود و تمام قد همراهیش کرد و با نقد ها و پیشنهاده های سازنده بحران های پیش رویش را به او تفهیم کرد، هر چند که یقینا” به دریا رفته می داند مصیبت های طوفان را!

منبع: نسیم جم