رمزگشایی از وعده‌های مدیران منابع انسانی شرکت ملی نفت ایران و مناطق نفت‌خیز جنوب/کی نوبت به نیروهای ارکان ثالث می‌رسد؟
یادداشت به قلم یکی از نیروهای ارکان ثالث مناطق نفت‌خیز جنوب
از سال 97 می‌توان به عنوان سال نیروهای قرارداد مدت موقت
وزارت نفت نام برد.
پس از آنکه در اوایل سال گذشته مقام عالی وزارت نفت و معاونین ایشان وعده ترمیم حقوق و دستمزد نیروهای قراردادی را دادند در اواسط سال 97 بخشی از این وعده‌ها عملی شد.
استفاده از امکانات، خدمات و تسهیلات ورزشی، رفاهی و... در کنار ترمیم عمومیحقوق این نیروها از جمله وعده‌هایی بود که عملی شد.
علاوه بر ترمیم عمومی، ترمیم تخصصی که به بخشی از کارکنان شاغل در مناطق عملیاتی صنعت نفت اختصاص یافت که به همراه بک پی آن در پایان سال پرداخت گردید.
در اواخر سال 97 مقامات وزارتخانه برای بی‌انگیزه نشدن نیروهای ارکان ثالث که جمعیت این نیروها بخش اعظم وزارت نفت را تشکیل می‌دهند وعده سال 98 و ترمیم حقوقی را به آنها دادند.
اینک با شروع سال جدید و گذشت قریب به یک ماه از سال همچنان کانال‌های خبری خاص که فقط مطالبات و خبرهای قشر خاصی از نیروهای صنعت نفت را بازتاب می‌دهد نسبت به ترمیم‌های سال قبل معترض و خواهان توجه بیشتر به این نیروها می‌شود.
سوالی که پیش می‌آید این سات که سخنان مدیران منابع انسانی شرکت ملی نفت ایران و مناطق نفت خیزجنوب چرا و بر چه مبنایی زده شد؟ چه مزایای جذابی مانده است تا نیروهای قراردادی را ترغیب به بازگشت به پیمان ارکان ثالث کند؟
وعده‌ای که با اختصاص امکانات و تسهیلات ورزشی و خدماتی، استفاده از بیمارستان نفت غیرممکن به نظر می‌رسد.
بی‌صبرانه منتظر عملی کردن وعده‌های مدیران نفتی در قبال نیروهای ارکان ثالث هستیم.
