دست خالی انگلیس برای مقابله با ایران
در این مطلب آمده است: انگلیس می خواهد فشار بر تهران را افزایش دهد بدون اینکه خطر تنش بیشتر را ایجاد کند. اما ناوگان دریایی انگلیس ضعیف بوده و ابزار فشار اقتصادی بر این کشور هم برای لندن وجود ندارد. دونالد ترامپ هم در این راستا موضع محتاطانه‌ای اتخاذ کرده و حالا در این اوضاع لندن باید وجهه خود را حفظ کند.
در ادامه این مطلب آمده است که وقایع روز دوشنبه برای کشوری که زمانی به همه آب های جهانی تسط داشت کشف دلسرد کننده‌ای را به همراه داشت و آن این بود که انگلیس در مناقشات با ایران بعد از توقیف نفتکش خود در تنگه هرمز نمی تواند به آمریکا تکیه کند.
"مایک پمپئو"، وزیر امور خارجه آمریکا در سخنانی اظهار داشته است که وظیفه محافظت از کشتی ها در تنگه هرمز در درجه اول بر عهده خود انگلیس است. نیروی دریایی آمریکا به وظایف شخصی خود می پردازد.
پس از آن "جرمی هانت"، وزیر امور خارجه وقت انگلیس هم اعلام کرد که این کشور همراه با متحدان اروپایی خود می خواهد از کشتی های عبوری از تنگه هرمز حمایت کند. به گفته وی برای این منظور یک ماموریت حفاظت دریایی تحت رهبری اروپا تشکیل خواهد شد. اما جزئیات این عملیات از طرف او مشخص نشد و همچنان این مسئله واضح نیست که کدام کشورهای اروپایی می خواهند در این ماموریت مشارکت کنند. جرمی هانت تنها گفته است که لندن گام های مناسبی برای عبور امن تر کشتی ها از تنگه هرمز بر می دارد.
اما مشکل لندن این است که نیروی دریایی سلطنتی توانایی حفاظت از همه کشتی های انگلیسی عبوری از تنگه هرمز را به تنهایی ندارد. "توبیاس الوود"، معاون وزیر دفاع انگلیس در مصاحبه‌ای گفته است که محافظت از تمام کشتی های انگلیسی که از این مسیر عبور می کنند غیر ممکن است. وی منابع مالی محدود نیروی دریایی انگلیس را عامل به وجود آمدن این شرایط دانست. وی در این باره گفته است که اگر ما می خواهیم همچنان نقشی را در صحنه بین المللی بازی کنیم باید بیشتر در زمینه دفاعی و از جمله در نیروی دریایی خود سرمایه گذاری کنیم.
به عبارت دیگر بعد از اینکه ایران یک نفتکش انگلیسی را در خلیج فارس و تنها در فاصله چند مایلی یک جنگنده انگلیسی توقیف کرد و آن را به بندر عباس منتقل کرد، این مسئله برای انگلیس آشکار شده که تقریبا هیچ گزینه‌ای برای مقابله و انتقام گرفتن از ایران ندارد. چرا که انگلیس توان این کار را نداشته و خواهان آن هم نیست.
حالا موضوع مهم این است که لندن باید راه حلی پیدا کند که هم وجهه خود را حفظ کرده و هم‌زمان به یکی از بحران‌های بین‌المللی سخت در یکی از مهمترین تنگه های جهان دامن نزند.
کابینه امنیتی بحران که روز دوشنبه در انگلیس تشکیل شد گزینه های مختلف در این باره را مورد بررسی قرار داد.
جرمی هانت، وزیر امور خارجه وقت انگلیس هفته گذشته تهران را با پیامدهای جدی در پاسخ به رفتارهایش تهدید کرد. اما بعد از آن سریعا اعلام کرد که کشورش به دنبال راهکار نظامی نبوده و خواستار راه حل دیپلماتیک است.
در نهایت حمله ایران یک تکروی با عواقب بسیار غیر قابل پیش بینی برای لندن خواهد بود. و اظهارات وزیر خارجه آمریکا گواه دیگری بر این مسئله است که آمریکا هم در حال حاضر به دنبال تقابل نظامی با ایران نیست.
ژنرال کنت اف. مک‌کنزی، فرمانده نیروی دریایی آمریکا در خاورمیانه در مصاحبه‌ای با واشنگتن پست گفته است آمریکا نباید در مقابل اعمال تحریک آمیز ایران واکنشی افراطی نشان دهد. وی تاکید کرده که پاسخ ما به این شرایط بسیار آرام و در هماهنگی با جامعه بین المللی خواهد بود.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا نیز از آمادگی برای مذاکرت با ایران خبر داده و به سناتور رند پال مجوز بررسی امکان مذاکرات با تهران را داده است. واشنگتن در مناقشات بر سر برنامه هسته‌ای ایران حدود یک سال است که بر ابزار فشار تحریم ها تکیه کرده است. در آن زمان ترامپ از برجام خارج شده و تحریم هایی علیه ایران تصویب کرد. به زعم واشنگتن تهران باید این گونه به مذاکرات مجدد روی آورد و در این چارچوب همچنین برنامه‌های موشکی و فعالیت‌های منطقه‌ای خود را هم محدود کند. البته تا به حال تهران از این مسئله اجتناب کرده و از آمریکا درخواست می کند که به توافق اتمی برگردد و تحریم ها را لغو کند.
ترامپ آرزو دارد که دنیا به نظام تحریم او علیه ایران بپیوندد. این چیزی است که لندن خواهان آن نیست و این به مسئله‌ای برای لندن تبدیل شده است. اگر انگلیس نخواهد در مقابل اقدام ایران واکنش نظامی نشان دهد حداقل باید بتواند واکنشی اقتصادی نشان دهد.
رسانه های انگلیسی روز دوشنبه از تحریم های احتمالی انگلیس علیه ایران و بلوکه کردن دارایی های این کشور خبر دادند. اما به گفته علی نقی خاموشی، رئیس اتاق بازرگانی ایران و انگلیس در تهران ایران در انگلیس دارایی ندارد که این کشور بتواند آن را بلوکه کند. تحریم های انگلیس صادرات و واردات ایران را به صورت قابل توجهی تحت تاثیر قرار نخواهد داد.
در نتیجه به لحاظ تئوری تنها یک گزینه برای لندن باقی می ماند و آن استفاده از نفوذ رو به کاهش خود در سازمان ملل و درخواست از اتحادیه اروپا برای اعمال تحریم ها علیه ایران. اما این جای سوال دارد که آیا بروکسل به چنین درخواستی از طرف لندن پاسخ مثبت می دهد؟ به نظر می رسد در لندن هم کمتر کسی به دنبال این گزینه است.
در لندن همچنین این نگرانی وجود دارد که آن اتفاقی بیفتد که ترامپ از اول آن را می خواست یعنی ایران آنقدر در تنگنا قرار گیرد که کامل از برجام خارج شده و برنامه هسته‌ای خود را در ابعاد گسترده در پیش گیرد.
