آیا چین و روسیه در پروژه‌های نفتی ایران سرمایه گذاری می کنند؟
به تازگی اعلام شده که ایران در آبادان اکتشاف نفت و گاز داشته است. شرکت ملی نفت ایران عقیده دارد حداقل یک میلیارد بشکه ذخایر نفت خام قابل بازیافت در این سایت وجود دارد و همراه آن مقدار قابل توجهی گاز طبیعی هم استخراج میشود. قبل از این اکتشاف نفت و گاز در آبادان هم شرکت سینوپک چین و شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران ( NIOEC) در حال توسعه ظرفیت 420,000 بشکه در روز پالایشگاه آبادان بودند. پالایشگاه آبادان قدیمی ترین و بزرگترین پالایشگاه ایران است.
علی رغم وضع دوباره تحریم ها علیه ایران، این طرح ها همچنان اجرا می شوند. سینوپک قرارداد ساخت یک واحد جدید تقطیر 210 هزار بشکه در روز نفت خام را بسته است. این واحد قرار است جایگزین 3 واحد قدیمی 70 ساله با ظرفیت کل 250 هزار بشکه در روز شود. فاز دوم توسعه پالایشگاه آبادان 18 ماه پیش شروع شد و قرار است طی 4 سال پایان یابد.
همین مدل توسعه قرار است مورد مذاکره شرکت ملی نفت ایران و شرکت های چینی برای میدان نفتی بنگستان اهواز قرار گیرد. چین و روسیه هر دو علاقه مند به مشارکت در این پروژه هستند. روسیه از 2006 تا حالا در این میدان نفتی فعالیت می کند یعنی از زمانی که شرکت توسعه پتروایران از قرارداد توسعه این میدان نفتی خارج شد.
انتقال تکنولوژی در تمام قراردادهای توسعه میادین نفتی قید می شود و از زمان امضای قرارداد برجام در 2015 که شامل میادین نفتی فردوسی در خلیج فارس می‌شد ، امری معمول بوده است. این میدان نفتی در جنوب غربی میدان گازی پارس جنوبی قرار دارد و تخمین زده می شود با ظرفیت حدود 37 میلیارد بشکه ، بزرگترین میدان نفت خام سنگین در خاورمیانه باشد.
برای بهره برداری از این مقدار نفت خام سنگین و فوق سنگین به جدیدترین تکنولوژی روز نیاز است. تولید فعلی نفت خام از این میدان نفتی 10 هزار بشکه در روز در فاز اول است که تا پایان فاز سوم به 300 هزار بشکه در روز می رسد. برای رسیدن به این هدف مذاکراتی با تعدادی از شرکت های نفتی چین و روسیه انجام می شود تا توسعه میدان نفتی فردوسی طی 5 تا 7 سال تکمیل گردد.
