توسعه جوان‌ترین پالایشگاه کشور بر دوش مهندسان ایرانی
ایرانی ها، ایران را از واردات بنزین خودکفا کردند
بیژن زنگنه، وزیر نفت اظهار کرد: ستاره خلیج‌فارس ابتدا کلاف پیچیده‌ای بود که باز کردن گره‌های آن صبر و حوصله زیادی می‌خواست و خوشبختانه همکاران ما در شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی،قرارگاه خاتم‌الانبیا (ص)، شرکت مهندسی و ساختمان صنایع نفت (اویک) و شرکت راه‌اندازی و بهره‌برداری صنایع نفت (اویکو) برای موفقیت این طرح تلاش و همکاری بی‌وقفه‌ای داشتند.
وی تاکید می‌کند: در گذشته کشورهای خارجی با تحریم روی کمبود بنزین فشار می‌آوردند، در حالی که با بهره‌برداری از پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس در تولید بنزین به ثبات رسیده‌ایم و از بابت تحریم‌ها نگرانی نداریم.
وزیر نفت ادامه داد: از کل هزینه‌های پروژه تنها ۴/۱ میلیارد دلار آن در دولت یازدهم هزینه شده است: «ما سعی کردیم به صورت قطره چکانی از منابع مالی استفاده کنیم، اما طرح نسبت به گذشته پیشرفت بسیار بهتری داشت. همه می‌توانند شهادت بدهند که ما از همه ظرفیت‌ها و تجارب مدیریتی مان برای این طرح استفاده کرده ایم.
ایران به همت پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس به جرگه صادر کنندگان بنزین می‌پیوندد
وی با بیان اینکه ٨٣ درصد تجهیزات پالایشگاه ستاره خلیج فارس ساخت داخل بوده است، گفت: «امروز ظرفیت عظیمی در داخل کشور وجود دارد که می‌توانیم از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم.»
فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا
(ص)ددرباره میزان تولیدات فاز اول پالایشگاه ستاره خلیج فارس هم گفت: قرارگاه خاتم
الانبیا(ص) دست در دست دو دولت جمهوری اسلامی ایران در کنار شرکت‌های ایرانی دیگر
پروژه استراتژیک پالایشگاه ستاره خلیج فارس را ساختند. ایرانی ها، ایران را از
واردات بنزین خودکفا کردند.
پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس با مساحت به وسعت ۷۰۰ هکتار از سال ۱۳۸۵
آغاز به کار کرد و در پایان سال ۱۳۹۷
سه فاز اول آن به بهره‌برداری رسید این پالایشگاه به عنوان نخستین پالایشگاه طراحی
شده و خوراک میعانات گازی با ظرفیت ۳۶۰
هزار بشکه در روز شامل واحد‌های تقطیر، تصفیه گاز مایع، تبدیل کاتالیستی، تصفیه
نفتا، ایزومریزاسیون، تصفیه نفت سفید و نفت گاز با هدف تولید بنزین، گازوییل، گاز
مایع و سوخت جت در کنار پالایشگاه نفت بندرعباس ساخته شده‌است.
خوراک مورد نیاز این پالایشگاه با یک خط لوله به طول بیش از ۴۸۵ کیلومتر از پالایشگاههای گاز پارس جنوبی تأمین شده‌است.
در ابتدای بهره برداری از پالایشگاه ستاره خلیج فارس روزانه ۳۵ میلیون لیتر بنزین با عدد اکتان ۹۵ و ۱۴ میلیون لیتر گازوئیل به ظرفیت تولید فرآورده‌های نفتی کشور ایران اضافه شد و در کنار آن تولید روزانه ۴ میلیون لیتر گاز مایع، ۳ میلیون لیتر سوخت جت و ۱۳۰ تن گوگرد از دیگر محصولات تولیدی این واحد پالایشی است.
ارزش افزوده پالایشگاههای میعانات گازی بیشتر از پالایشگاههای نفتی است و از سوی دیگر، تولید بیش از ۷۵ درصد بنزین و نفت گاز از خوراک پالایشگاه میعانات گازی از جمله توجیه‌های اقتصادی برای انجام پروژه است.
شرکت ملی مهندسی ساختمان نفت، به عنوان کارفرما، طراحی پالایشگاه بزرگ میعانات گازی را به یک شرکت هندی و یک شرکت ایرانی سپرد. شرکت ETL هند و شرکت طراحی ساختمان نفت (زیر مجموعه وزارت نفت) مسئولیت طراحی پالایشگاه میعانات گازی را بر عهده گرفتند. همزمان با ادامه طراحی‌ها دانش فنی آن نیز خریداری شد.
به دی ماه ۸۵ رسیدیم، در آن مقطع قرار بر این شد که پالایشگاههای ایران به صورت شرکتی اداره شوند. این دستورالعمل شامل پروژه پالایشگاهی ستاره خلیج فارس هم شد؛ بنابراین «شرکت ستاره خلیج فارس» در دی ماه ۱۳۸۵ تشکیل شد. ۴۰ درصد سهام این شرکت را شرکت ملی پالایش و پخش ایران در اختیار گرفت. ۵۰ درصد سهام آن به شرکت اندونزیایی SPC و ۱۰ درصد هم به صندوق بازنشستگی صنعت نفت واگذار شد.
نکته جالب اینکه نام شرکت پالایشگاهی ستاره خلیج فارس نیز از یکی از کلمات شرکت اندونزیایی الهام گرفته شد (Star) تا این مرحله مطالعات اولیه پروژه انجام می‌شود که حدود ۳ درصد از پروژه است.
در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۶ مشارکتی با دو عضو خارجی و دو عضو ایرانی تشکیل می‌شود تا پالایشگاه را به صورت EPC (در این شکل از قرارداد تمام فعالیت‌ها از طراحی پروژه تا خرید اقلام مورد نیاز، نصب، اجرا، پیش راه اندازی و راه اندازی به عهده پیمانکار است.) برای شرکت پالایشگاهی ستاره خلیج فارس بسازد. پس قرار می‌شود کنسرسیومی متشکل از شرکت آلمانی «گلدن گروپ»، شرکت ایتالیایی «اسنم پروژتی» و شرکت‌های ایرانی «تهران جنوب» و شرکت «مهندسی مشاور بینا» پالایشگاه ستاره خلیج فارس را به صورت EPC Engineering Procurement Construction با مبلغ ۲ میلیارد و ۶۰۰ میلیون یورو در مدت ۴۸ ماه بسازند. از همان اول هم پالایشگاه برای مصرف روزانه ۳۶۰ هزار بشکه میعانات گازی طراحی شده بود.
در ادامه به دلیل تحریم های بین المللی بسیاری از شرکت های خارجی کشور را ترک کردند و ادامه این طرح با اتکا از مهندسان ایرانی و دانش بومی رشد پیدا کرد.
منبع: میزان
