بررسی همکاری‌های احتمالی بین ایران و عراق بر سر میدان‌های نفتی مشترک

به گزارش نبض نفت به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، دفتر مطالعات انرژی، صنعت و معدن این مرکز روز شنبه در گزارشی با عنوان «همکاری ایران و عراق در بهره‌برداری از میادین مشترک بین دو کشور (بخش اول) ۱. یکپارچه‌سازی راهکار برون‌رفت از بازی با حاصل‌جمع صفر در میادین مشترک هیدروکربوری» آورده است: قرارداد یکپارچه‌سازی رویکردی است که در جامعه بین‌المللی برای همکاری در توسعه میدان‌های مشترک بین دو یا چند کشور استفاده می‌شود.

این گزارش افزود: این نوع قراردادها که در دنیا به‌صورت مکرر مورد استفاده قرار گرفته، برای توسعه میادین مشترک میان ایران و کشورهای همسایه به‌خصوص عراق راهکار مناسبی به‌نظر می‌رسد.

براساس مطالعات مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در بحث میادین مشترک، اگر مبنا بر بهبود ضریب بازیافت و کاهش هزینه‌های توسعه و درکل افزایش صرفه‌ اقتصادی این میادین باشد، روشی بهتر از توسعه مشترک میادین و یکپارچه‌سازی آنها وجود ندارد و بدیهی است در مورد استفاده از این نوع قراردادها برای توسعه میادین مشترک با کشورهای همسایه، محدودیت‌ها و الزامات متعددی وجود خواهد داشت.

این گزارش اضافه کرد: به‌دلیل اینکه تعیین اکثر بندهای قرارداد یکپارچه‌سازی به مسائل فنی میدان بستگی دارد ازاین‌رو عدم تقارن اطلاعات بین طرفین یکی از محدودیت‌های مذاکرات خواهد بود. شرایط سیاسی، وضعیت تولید در میادین مختلف و عدم اجماع نهادهای ذینفع در هریک از کشورها، نمونه‌هایی دیگر از محدودیت‌های موجود در مذاکرات قرارداد یکپارچه‌سازی است. یکی از الزاماتی که باید برای رسیدن به نتیجه وجود داشته باشد، وجود اراده سیاسی کشورها برای همکاری در توسعه میادین مشترک است.

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی همچنین تصریح کرد: با توجه به نمونه‌های اجرایی قراردادهای یکپارچه‌سازی انتخاب مناسب‌ترین مدل اجرایی قرارداد، چگونگی تعیین سهم کشورها از عواید حاصل از همکاری، ساز وکار باز تعیین سهم‌ها، چگونگی تعیین گستردگی جغرافیایی میدان مشترک و انتخاب حامل‌های انرژی برای یکپارچه‌سازی از موارد مهمی هستند که باید در انعقاد این نوع قرارداد مورد توجه قرار گیرند.