نوآوری پالایشگاههای نفت در بحران کرونا
در مقابل مدیران نفت و گاز حساب ویژه ای روی پلاستیک باز کرده اند. طبق گزارش بلومبرگ، تولیدکنندگان نفت آسیایی استفاده از پالایشگاههای یکپارچه عظیم خود را آغاز کرده اند که قادرند بیش از یک میلیون بشکه در روز نفت را به پتروشیمی تبدیل کند. تعجب آور نیست که چین در این زمینه پیشتاز است.
چین قصد دارد پالایشگاههای یکپارچه بیشتری را در شنگ هانگ، یانتای و کائوفیدیان با ظرفیت ۱.۶ میلیون بشکه در روز تا سال ۲۰۲۵ ایجاد کند. شرکت "ریلاینس اینداستریز" هند هم سرگرم سرمایه گذاری در پتروشیمی بوده و در مدت چند سال، ظرفیت خود را دو برابر کرده است. انتظار می رود شماری از پالایشگاههای یکپارچه عظیم در مدت چهار سال آینده راه اندازی شوند.
رونق پلاستیک آسیا تحت تاثیر تقاضای منطقه ای صورت خواهد گرفت که از اقتصاد هم رشد سریعتری دارد. متاسفانه ظهور این پالایشگاههای یکپارچه عظیم ممکن است پالایشگاههای کوچک تر در بازارهای در حال توسعه را از فعالیت ساقط کند.
رقابت فشرده
در حالی که دورنمای تقاضا برای نفت ضعیف به نظر می رسد، وضعیت پتروشیمی و پلاستیک بسیار روشن تر به نظر می رسد.
آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده که در یک دهه آینده پتروشیمی بیش از یک سوم رشد تقاضای جهانی برای نفت و تا سال ۲۰۵۰ نیمی از آن را تشکیل می دهد. اما همه از رونق پتروشیمی سهیم نخواهند بود و سهم عمده نصیب پالایشگاههای آسیایی خواهد شد.
طبق گزارش شرکت مشاوره "وود مک کنزی"، بیش از نیمی از ظرفیت پالایش جهانی که در هفت سال آینده راه اندازی می شود در آسیا اضافه می شود. از این تاسیسات آسیایی، ۷۰ تا ۸۰ درصد از نوع یکپارچه خواهند بود که به تولید پلاستیک متمرکز هستند.
صنعت متزلزل
در حالی که رونق پلاستیک آسیا به نفع پالایشگاههای منطقه تمام می شود، آینده صنعت پلاستیک در آمریکا در بهترین حالت متزلزل مانده است.
بر اساس گزارش اویل پرایس، از یک سو اقدام دولت ترامپ در تسهیل مقررات سخت گیرانه محیط زیستی دوران اوباما و از سوی دیگر توجه بیشتر به بهداشت در دوران شیوع ویروس کرونا باعث بهبود فروش پلاستیک هایی مانند پلی استایرن شده است. بعلاوه رونق نفت شیل و قیمت های پایین نفت به فراوانی خوراک ارزان مانند نفت و گاز مورد استفاده در تولید پلاستیک منجر شده است. با این همه مخالفت شدید مدافعان محیط زیست تهدید بزرگی برای این صنعت مانده است.
