برای حل مشکلات تا ابد فرصت نداریم

کنترل آلودگی هوا به چالش مدیریتی نیمه دوم سال بدل شده است، به فصل سرما که میرسیم پدیده ی وارونگی عیان می کند که بازهم معضل همچون گذشته به قوت خود باقی است.در حالی که سالهاست این مسئله ریشه یابی شده وعلل ظهورو بروز آن عیان است ،برغم روشن بودن صورت مسئله اما گاه عمل که می رسد با سهل انگاری های صورت گرفته هر بار گره ای تازه بر آن زده می شود و موضوع چنان جلوه می کند که گویی فاکتور جدیدی عامل شکلگیریش شده و روایت داستان تغییر می کند.

کد خبر : ۳۴۱۷۴

به گزارش نبض نفت، جدیدترین روایت از چرایی آلودگی هوای کلان شهرها،سوخت مازوت در نیروگاهها و پالایشگاه هاست،روایتی که با کمی پرس و جو نادرستی آن ثابت یا دست کم بار اصلی اتهام از گردنش ساقط می شود.از چرایی طرح این فاکتور در تابع عوامل دخیل در آن که بگذریم ، به این مهم می رسیم که قرار بود 5 سال پیش و در پی ابلاغ سیاست‌های کلی نظام در حوزه محیط زیست توسط مقام معظم رهبری مسئله حل وفصل شود، اما مسئله نه تنها حل نشد که تنها ثمره اش تصویب قانون هوای پاک در سال 96شد و خروجی آن نشست های بی نتیجه ای که حتی از تفاهم بر سر معرفی عامل اصلی آلودگی هوای کلانشهرها عاجز مانده است .

بنا بر پژوهش های علمی صورت گرفته و به واسطه تجربه ام در عرصه مدیریت شهری،گواهی می دهم که آشکارترین عامل در بروز آلودگی هوا فرسودگی ناوگان حمل و نقل عمومی وعدم جایگزینی سوخت خودروهای دیزلی است.

امری که در الگوی مدیریتی کلانشهرهای جهان ثابت شده است وآنها توانسته اند با ارتقای ناوگان حمل و نقل عمومی،افزایش حمل و نقل ریلی،گاز سوز کردن خوردوهای درون شهری و موتور سیکلت ها،استفاده از خودروهای هیبریدی ،جایگزین سوخت شهری با سوخت های پاک و... از پس این معضل شهری برآیند یا حداقل تحت کنترل قرارش دهند.

در این میان اما ما برغم شناسایی ریشه معضل از دریچه پژوهش های کارشناسانه داخلی وآگاهی به موفقیت الگوهای جهانی ترجیح داده ایم معضل را همچنان مسئله بحرانی نیمه دوم سال نگه داریم ،چرا که برغم شعارها ووعده های انتخاباتی هرگز این مهم در اولویت کاری قرار نگرفته است، در عوض سطح ورود به مسئله را به اقدامات اورژانسی در بزنگاه های حساس تقلیل داده ایم،چنانکه هر زمان نفس شهروندان به شماره افتاده است با اقدامات اورژانسی چون تعطیلی شهرهای آلوده ،رافع مسئولیت از خود شده ایم .

دریغ از اینکه پرداختن به معضل آلودگی هوا به عنوان یک مسئله ملی نیازمند عزم جدی است و اهتمام مدیریتی ویژه ای در همه ابعاد می طلبد.اهتمامی که در 5 سال اخیر در نشست های مجریان قانون هوای پاک نه تنها هویدا نشده است که برعکس به محل جدل نمایندگان 20 نهاد مسئول در آن بدل شده آنچنان که هنوز که هنوز است مانع اتفاق نظر بر سر معرفی عامل اصلی است.

در بحث آلودگی هوا دولت ،شهرداری و مجلس و دیگر نهادهای مستقیم وغیرمستقیم امر دخیل و تاثیرگذارند،تنها رویکردی که می تواند بن بست پیش آمده را بشکند،نشستن دغدغه مند نمایندگان آنها بر سر یک میز و رسیدن به ضرورت حل مسئله است. تا پرونده این موضوع را به عنوان مسئله ی ملی یکبار برای همیشه ببندد.

پیچیده کردن معضلات و ساختن کلاف های سردرگم ازآنها آفتی است که در حوزه های مدیریتی نا خواسته به آن دچار شده ایم ،آن هم درحالی که مردم از ما به عنوان مسئول توقع گشایش در امور و حل معضلات را دارند ،باور کنیم مردم از جدلها و تنازعات مدیریتی خسته شده اندوافزون شدن مشکلات و مسائل بر دوش آنها سنگینی می کند، در جایگاه رئیس فراکسیون مدیریت شهری مجلس شورای اسلامی وظیفه خود میدانم با ورود جدی به این مهم ،حل معضل را با تمام توان پیگیری کنم.

پیشنهاد میکنم مسئولان دخیل در امربه میزبانی فراکسیون مدیریت شهری بر سر میزمشترک بنشینند و مسئولانه و مجدانه حل مسئله را تکلیف شرعی و ملی خود بدانند، ما برای حل موضوعات تا ابد فرصت نداریم ،اولویت کارباید مطالبات ملی باشد،چشم و نگاه مردم به اقدامات وتعهد ما در خدمت به کشور و خدمت رسانی به آنهاست.