خیز امارات برای خالی کردن میادین نفتی خود پیش از پایان عصر نفت
امارات خواستار بالا رفتن مبنای تولید نفت خود بود و اعلام کرد نوامبر 2018 نشان دهنده واقعیتهای فعلی تولید نفت نیست. امارات که در گذشته یکی از نزدیکترین متحدان عربستان بوده، حالا بزرگترین مخالف منطقهای آن است. این اختلاف ترس از افزایش بیثباتیها را افزایش داده است.
اما در پشت صحنه، اقدامات امارات عاقلانه به نظر میرسند. امارات خیلی ساده برای دنیای پس از نفت آماده میشود و سعی میکند قبل از کاهش تقاضا برای نفت، بیشترین استفاده را از آن ببرد.
طبق گفته یکی از منابع وال استریت ژورنال، حالا زمان به حداکثر رساندن ارزش منابع هیدروکربن کشور است. هدف از این سرمایهگذاری کسب درآمد برای متنوع کردن اقتصاد جهت سرمایهگذاری در انرژیهای جدید و راه های جدید کسب درآمد است.
این اقدامات آشنا به نظر میرسند، چون روسیه هم در واقع همین کار را انجام میدهد. سومین تولید کننده بزرگ نفت دنیا آنقدر نفت در اختیار دارد که میتواند تا 2080 در همین نرخ فعلی تولید باقی بماند و آنقدر گاز دارد که میتواند 103 سال دیگر تولید داشته باشد ولی در حال سرمایهگذاری در ذخایر جدید نفتی در شرق سیبری است. تخمین زده میشود پروژه بزرگ وستاک 100 میلیون تن تولید سالانه داشته باشد.
همه این اتفاقات به دنبال پیشبینیهای متعددی میافتد که هشدار میدهند اوج تقاضای نفت نزدیک است.
برای مثال، بریتیش پترولیوم در بدترین سناریوی خود پیش بینی کرده همین حالا هم به اوج تقاضا برای نفت رسیدهایم و در بهترین سناریو آن را 2030 تعیین کرده است. شرکت ایکوینر نروژ هم انتظار دارد تقاضا در 2027 یا 2028 به اوج برسد. ریستاد انرژی اوج تقاضای نفت را پنج سال دیگر پیشبینی کرده و آژانس بین المللی انرژی انتظار دارد یک دهه تا اوج تقاضا زمان داشته باشیم. این پیشبینیها در محدوده سال 2003 قرار دارند.
این بدان معناست که روسیه، امارات و سایر تولیدکنندگان بزرگ نفت زمان کمی برای کنار گذاشتن بزرگترین صادرات خود دارند.
در همین حین، آنها به پول بیشتری برای متنوع کردن اقتصاد خود نیاز دارند و واضح است که بیشتر این پول از صادرات نفت به دست می آید.
به همین دلیل است که امارات به مقابله با شرکای خود در اوپک برخاسته است. در حالیکه این کشور به قرارداد اوپک پلاس پایبند است ولی به دنبال منافع خود نیز هست.
طبق گفته یکی از مقامات صنعت نفت امارات:« سهم بازار یک عامل کلیدی در این جاست و ما سهم بازار بیشتری می خواهیم تا ذخایر خود را هر چه بیشتر به پول تبدیل کنیم، مخصوصاً وقتی میلیاردها دلار برای توسعه آنها هزینه کردهایم».