صنعت شیلات در خطر انقراض!
به گزارش نبض نفت به نقل از تیترصنعت، دکتر کامران رضایی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با اشاره به وضعیت بحرانی سرانه مصرف آبزیان در کشور، میگوید: «سرانه مصرف آبزیان در ایران به زیر یک کیلوگرم رسیده است که حتی برخی کشورهای فقیرتر از ما مصرف بیشتری دارند.» تمرکز اصلی پرورش آبزیان در ایران روی ماهیان سردآبی مانند قزلآلا، ماهی‌های کپور، خاویاری و میگو است و این چهار گروه تا حد زیادی محور تولید آبزیپروری کشور را شکل می‌دهند.
وی با انتقاد از تمرکز ناصحیح در صنعت پرورش ماهی، افزود: «ما به جای تنوع بخشی در سبد تولید، بر گونه‌های وارداتی و پرورش ماهی در قفس متمرکز شدیم؛ گونه‌هایی که اغلب بومی نیستند و بچه ماهی‌های آن از کشورهایی مانند مالزی وارد و در داخل قفس پرورش داده میشوند.» دکتر رضایی حضور واردکنندگان بچه ماهی و پرورش‌دهندگان را به عنوان حلقه‌های ارتباطی مافیایی مطرح کرد که اجازه نمیدهند موضوع مافیای شیلات به درستی بررسی شود.
این استاد دانشگاه به وضعیت فروش تولیدات اشاره کرده و پرسید: «سالانه حدود ۳۰۰ هزار تن ماهی در قفس تولید میشود، اما آیا این ماهیان به سفره مردم می‌رسند؟ یا تنها به بازارهای خارجی و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر میشوند؟» او متذکر شد که تولیدات با هزینه‌های زیست‌محیطی بالا و با استفاده از تسهیلات ارزان‌قیمت در اختیار گروه‌های خاص قرار گرفته و به این ترتیب منافع سفره مردم تأمین نمی‌شود.
دکتر رضایی چالش‌های مهمی را در حفظ و بازسازی ذخایر آبزیان بومی مانند ماهیان مهاجر رودخانه‌ای (مانند خاویاری و ماهی سفید) برشمرد. این ماهیان برای تخم‌ریزی باید در فصل بهار به منابع بالادستی رودخانه‌ها مهاجرت کنند، اما آلودگی شدید مصب‌ها و شرایط نامطلوب اکوسیستی، این چرخه طبیعی را مختل کرده است. وی به تعارض‌های سازمانی بین وزارتخانه‌ها و ناکارآمدی برنامه‌های رهاسازی بچه ماهی اشاره کرد و گفت: «رهاسازی بچه ماهی در رودخانه‌های آلوده باعث تلف شدن آنها میشود، اما این اقدامات تنها به دلیل تخصیص بودجه صورت می‌گیرد.»
دکتر رضایی راهکار پیشنهادی خود را حفاظت مشارکتی از رودخانه‌های کلیدی مانند سفیدرود اعلام کرد و افزود: «اگر دستگاه‌های مرتبط از جمله محیط زیست، شیلات و یگان حفاظت نتوانند به صورت هماهنگ نسبت به حفاظت و مراقبت رودخانه‌ها در فصل تخم‌ریزی اقدام کنند، آینده ذخایر آبزیان بومی بسیار وخیم خواهد بود و سرانه مصرف آبزیان مردم بیش از پیش کاهش خواهد یافت.»
او در پایان تأکید کرد که صنایع پرورش آبزیان ایران باید به جای صادرات به کشورهای ثروتمند، منافع سفره مردم و حفظ اکوسیستم‌های آبی را در اولویت قرار دهند تا این منابع حیاتی برای نسل‌های آینده حفظ شود.
