پروژه‌های تحقیقاتی نتیجه محور؛ پیش نیاز پیشرفت هر سازمان و بنگاه اقتصادی
یادداشت: رحمتالله محمدی کارشناس حقوقی و وکیل حوزه نفت، گاز و پتروشیمی
نبض نفت - قبل از ورود به عصر تکنولوژی‌های نوین، اصولا پیشرفت و موفقیت سازمان‌ها به صورت تدریجی و در بستر زمان شکل می‌گرفت. در آن دوران، خشت‌های سازمان، از دانش و تجارب پیشین ساخته شده و با هر دانش و تجربه جدید، خشتی به بدنه سازمان افزوده شده و سازمان کاراتر و کاملتر شده و اتکا به دانش و تجارب پیشین یکی از مهمترین مؤلفه‌های رشد و تکامل سازمان‌ها محسوب می‌شد. سرعت سرسام‌آور تغییرات، منجر به کاهش مدت اعتبار تصمیمات مدیران شده و این تغییرات سریع بر کارکرد و فرهنگ سازمان‌های گوناگون تاثیری شگرف داشته و منجر به دگرگونی وسیع شرایط سازمان‌ها شده است.
مدیران سازمان‌ها باید در واکنش به تغییرات گسترده و غیرقابل پیش‌بینی شرایط جاری و همچنین شرایط سازمان‌های پیرامون خود، واکنش نشان داده و تصمیماتی نوآورانه و به روز اتخاذ کنند. اما در مقابل مقررات متنوع حاکم بر تصمیمات سازمانی متناسب با شرایط جدید به روز رسانی نشده و روح حاکم بر این مقررات با شرایط کنونی و تغییرات سریع سازگار نیست.
از دیر باز ریسک و خطر یکی از ویژگی‌های ذاتی تصمیمات مدیریتی بوده و با شکلگیری شرایط جدید، این ریسک بسیار افزایش پیدا کرده است. از آنجا که سیستم حقوقی ایران، حقوق نوشته بوده، معیار سنجش درستی و اعتبار اقدام و عمل افراد از جمله مدیران، مقررات کشوری و سازمانی است و نهادهای نظارتی نیز ناگریز از این مقررات استفاده می‌کنند. لذا به نظر می‌رسد لازم است، سازمان‌ها به این شرایط واکنش سریع نشان داده و برای کمک به چابکی و سهولت تصمیمات مدیران، انجام پروژه‌های تحقیقاتی نتیجه محور در این زمینه و تشکیل کارگروه‌های ستادی و اجرایی با محوریت به روزرسانی مقررات مختلف سازمانی را در دستور کار خود قرار دهند. در کنار این اقدامات درون سازمانی، نهادهای ذی ربط نیز می‌توانند با تهیه و تدوین لوایح و طرحهای مختلف حقوقی متناسب با شرایط پیچیده کنونی، بسیاری از موانع پیش روی صنعت را بردارند.
