روند توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در کشور کند است
وی از انرژی خورشیدی، انرژی گرمایی درون زمین، انرژی بیوماس و انرژی هسته‌ای به عنوان مهم‌ترین انرژی‌های تجدیدپذیر یاد کرد و افزود: بنا بر شرایط اقلیمی و تعداد روزهای آفتابی و زاویه مناسب تابش خورشید، کشور ما ظرفیت بسیار بالایی برای تولید برق از انرژی تابشی خورشیدی دارد که بر این اساس در قوانین فرادستی تصویب‌شده در مجلس و برنامه‌های توسعه کشور، همواره توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر به‌ویژه انرژی خورشیدی مورد توجه قرار گرفته، اما روند اجرای کار بسیار کند بوده است.
رئیس پژوهش و فناوری شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت با بیان اینکه قرار بود تا آخر برنامه پنجم توسعه و با کمک بخش خصوصی، پنج هزار مگاوات برق خورشیدی در کشور تولید شود که محقق نشد، عنوان کرد: در برنامه ششم دوباره این بند برنامه پنجم تکرار شد و امسال که پایان برنامه ششم است متأسفانه مقدار تولید برق از انرژی خورشیدی به یک هزار مگاوات هم نمی‌رسد.
وی با بیان اینکه وقتی ما از انرژی خورشیدی استفاده کنیم یعنی کربن کمتری تولید می‌کنیم و دمای کره زمین کمتر افزایش می‌یابد، افزود: این روزها در حوزه علم و فناوری پیشنهاد می‌شود کربن منتشرشده از سوخت‌های فسیلی را دوباره به چرخه انرژی برگردانیم. به زبان علمی یعنی بسته‌ای از دی‌اکسید کربن را در کره زمین ایجاد کنیم. برای اینکه دی‌اکسیدکربن به چرخه انرژی برگردد نیاز به مصرف انرژی است، اگر این انرژی را از سوخت‌های فسیلی تأمین کنیم که کار بسیار غیرعلمی و نادرستی است و در عمل منجر به انتشار بیشتر دی‌اکسیدکربن در کره زمین می‌شویم. بهترین راه تأمین انرژی موردنیاز برای تکمیل این چرخه شیمیایی (تبدیل کربن دی‌اکسید به سوخت‌های فسیلی مثل متانول) استفاده از برق خورشیدی است تا از این برق پاک که هیچ‌گونه آلایندگی برای کره زمین ندارد دی‌اکسیدکربن را به متانول تبدیل می‌کنیم که به‌ویژه در حوزه حمل‌ونقل به‌عنوان سوختی جایگزین گازوئیل و بنزین استفاده می‌شود.
اثربخشی متانول در کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی
خالدی به فرآیند تبدیل دی‌اکسیدکربن به متانول اشاره کرد و با بیان اینکه این مهم نیاز به فناوری سطح بالایی دارد، افزود: این فرآیند در بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان آغاز شده است. به این صورت که با استفاده از سلول‌های خورشیدی برق تولید می‌کنند و از این برق تولیدی برای تبدیل گاز دی‌اکسیدکربن به متانول استفاده می‌شود و سرانجام از آن به‌عنوان سوخت در حوزه حمل‌ونقل به‌ویژه حمل‌ونقل دریایی برای جایگزینی گازوئیل در کشتی‌ها استفاده می‌شود.
وی ادامه داد: براساس آمارهای موجود ۹ درصد سوخت جهان صرف حمل‌ونقل دریایی می‌شود که استفاده از تبدیل فرآیند تبدیل دی‌اکسیدکربن به متانول می‌تواند تأثیری بسزا در کاهش تولید دی‌اکسیدکربن داشته باشد.
رئیس پژوهش و فناوری شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت در پاسخ به این پرسش که آیا امکان استفاده از تکنولوژی تبدیل دی‌اکسیدکربن به متانول در کشور ما وجود دارد؟ گفت: فناوری تبدیل دی‌اکسیدکربن به متانول در دنیا شناخته شده است و ظرفیت استفاده از آن در دنیای امروز سبب شده سالانه حدود ۱۰۰ میلیون تن متانول تولید شود، در کشور ما نیز امکان استفاده از این فناوری در قالب بازطراحی یا با لیسانس وجود دارد، همچنین برآوردهای اقتصادی نشان می‌دهد بازگشت سرمایه این صنعت پنج ساله است و استفاده از آن بسیار کارآمد و مؤثر خواهد بود.
به گفته خالدی، فرآیند تبدیل دی‌اکسیدکربن به متانول در ایران می‌تواند تحت عنوان یک پروژه مهم نیمه‌صنعتی با کمک بخش خصوصی آغاز شود.
وی عنوان کرد: با توجه به اینکه این فناوری به کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و کاهش آلایندگی‌های زیست‌محیطی کمک می‌کند، بر مبنای اساسنامه شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت، انتظار می‌رود این پروژه در حیطه رسالت این شرکت با نگاه کاهش مصرف انرژی در دستور کار قرار گیرد.
رئیس پژوهش و فناوری شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت با بیان اینکه با استفاده از توان بخش خصوصی امکان توسعه این فناوری در سراسر کشور به‌ویژه در بخش حمل‌ونقل ریلی و دریایی کشور فراهم می‌شود، ادامه داد: با جایگزین کردن سوخت متانول به‌عنوان یکی از سوخت‌های تعریف‌شده و مهم در دنیا، در سیستم حمل‌ونقل عمومی در کنار دیگر پروژه‌ها مانند برقی کردن اتوبوس‌ها و قطارها می‌توان گام‌های مؤثری در حل معضل آلودگی کلان‌شهرهای کشور برداشت، همچنین استفاده از سوخت متانول در سیستم حمل‌ونقل ریلی در مسیرهای پرتردد گزینه بسیار مناسبی است و بهترین فرمول سوخت قطارها، ترکیبی از متانول و گازوئیل با درصد ۷۰ به ۳۰ در حمل‌ونقل است.
خالدی اظهار کرد: امروزه سالانه حدود ۱۰۰ میلیون تن متانول در جهان تولید می‌شود. از این میزان ۲۵ میلیون تن آن در فرآیند تولید مواد به‌ویژه پلیمرها به‌عنوان مواد اولیه صنایع شیمیایی جهان و ۷۵ میلیون تن از آن در بخش حمل‌ونقل استفاده می‌شود.
